Lise Öğrencilerinde Depresyon ve Yalnızlığın Yordayıcısı Olarak Empati
Abstract views: 49
/ 
PDF downloads: 19
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.15336739Anahtar Kelimeler:
Depresyon, Yalnızlık, Empati, Lise ÖğrencileriÖzet
olarak tanımlanmaktadır. Anlaşıldığını hisseden birey yalnız olmadığını fark eder ve depresif duyguları yaşama eğilimi değişkenlik gösterir. Gelişim dönemleri içerisinde çalkantılı bir dönem olarak tanımlanan ergenlik dönemin kişinin anlaşıldığını hissetmesi ve çevresi tarafından kabulü oldukça önemlidir. Bu amaçla mevcut çalışmada, lise öğrencilerinde depresyon ve yalnızlığın yordayıcısı olarak empati incelenmiştir. Çalışmanın araştırma grubunu farklı lise türlerinde öğrenim gören, 13-18 yaş arası 156‘sı kadın(%56.1 ) ve 122 erkek(% 43.9) olmak üzere toplam 278 katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmada verilerin toplanmasında UCLA Yalnızlık Ölçeği(ULS-8), Depresyon, Anksiyete, Stres Ölçeği (DASS-21) ve Toronto Empati ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde korelasyon ve regresyon analizlerinden yararlanılmıştır. Analizler sonucunda depresyon ile empati arasında negatif ve anlamlı bir ilişki benzer bir şekilde yalnızlık ve empati arasında negatif ve anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Ayrıca regresyon analizinde empatinin depresyon ve yalnızlığın negatif bir şekilde yordayıcısı olduğu sonucu elde edilmiştir. Sonuçlar, lise öğrencilerinde yalnızlık ve depresyon gibi yıkıcı durumlara karşı empatinin geliştirilmesine dönük programların ve politikaların geliştirilmesi gerekliliğini vurgulamaktadır.
Referanslar
Acar, E. (2007). İşletme yönetiminde duygusal zekânın yeri ve önemi üzerine bir araştırma, [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. (214733), SB Enstitüsü, Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi.
Akgül, H. (2016). Yalnızlık duygusu ve ölçümü, Sosyal Bilimler Dergisi, 3(9), 273-289. http://dx.doi.org/ 10.16990/SOBIDER.3320
Akın, M. (2004). İşletmelerde duygusal zekânın üst kademe yöneticiler ile astları arasındaki çatışmalar üzerindeki etkileri, , [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. (143822), SB Enstitüsü, Anadolu Üniversitesi.
Aktay, M. (2014). Üniversite öğrencilerinde aleksitimi ve depresyonun yordayıcısı olarak bağlanma stilleri, [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. (443825), SB Enstitüsü, Arel Üniversitesi.
Amerikan Psikiyatri Birliği (APA) (2014). Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, Beşinci Baskı (DSM-5), Tanı Ölçutleri Başvuru El Kitabı’ndan, cev. Koroğlu E, Hekimler Yayın Birliği, Ankara.
Arığ, S. (2019). Üniversite öğrencilerinde depresyonun yordayısı olarak duygusal zekâ ve duyguları ifade etme, [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. (683827), EB Enstitüsü, Biruni Üniversitesi.
Armağan, A. (2014). Yalnızlık ve kişilerarası iletişim ilişkisi: öğrenciler üzerinde bir araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7 (30), 27- 43.
Ateş, N. (2019). Eğitim düzeylerine göre 20-35 yaş arasındaki evli ve bekârların bağlanma stili puanlarının karşılaştırılması, Eğitim ve Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 2(1), 1-11.
Beadle, J. N., Keady, B., Brown, V., Tranel, D., & Paradiso, S., (2012). Trait empathy as a predictor of individual differences in perceived loneliness, Psychological Reports, 110(1), 3-15. https://doi.org/10.2466/ 07.09.20.PR0.110.1.3-15
Brewer, G., & Kerslake, J. (2015). Cyberbullying, self-esteem, empathy and loneliness. Computers in Human Behavior, 48, 255-260.
Büyükcebeci, A. (2017). Ergenlerde sosyal dışlanma, yalnızlık ve okul öznel iyi oluş arasındaki ilişki: empatik eğilimin aracı rolü, [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. (470309), Yıldız Teknik Üniversitesi.
Deniz, M. E., & Uzun, A. E. (2019). Ergenlerde empatik eğilimin yordayıcıları olarak yalnızlık ve duygusal özerklik. İlköğretim Online,1007-1015. https://doi.org/10.17051/ilkonline.2019.610151
Doğan, T., Çötok, N. A. ve Tekin, E. G. (2011). Reliability and validity of the Turkish version of the UCLA Loneliness Scale (ULS-8) among university students. Procedia- SocialandBehavioralSciences, 15, 2058-2062. doi:10.1016/j.sbspro.2011.04.053
Geçtan, E. (2004). İnsan Olmak. Metis Yayınları.
Jiao, J. J., &Wang, J. (2015). Loneliness and moral ıdentity. AP-Asia-Pacific Advances in Consumer Research, 11, 161-162
Johnson, M. (2022). Empathy in Human Interactions. Journal of SocialPsychology, 45(2), 123-140.
Karataş, Z., Cırcır, O., &Tagay, Ö. (2023). Ergenlerde psikolojik zihinliliğin yordayıcısı olarak yılmazlık ve empati. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 6(1), 316-334. http://doi.org/10.33400/kuje.1249945
Kaya, A., Siyez, D.M. (2010). KA-Sİ Çocuk ve Ergenler İçin Empatik Eğilim Ölçeği: Geliştirilmesi Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Eğitim ve Bilim 35 (156), 111-125.
Otte, C., Gold, S. M., Penninx, B. W., Pariante, C. M., Etkin, A., Fava, M., Mohr, D. C. ve Schatzberg, A. F. (2016). Major depressive disorder. Nature Reviews Disease Primers, 2(1), 1-20. https://doi.org/ 10.1038/nrdp.2016.65
Özkan, D. (2016). Depresyonda çocukluk çağı travması, bağlanma biçimi ve empati düzeyi, [Yayımlanmamış Tıpta Uzmanlık Tezi]. (429041), Erciyes Üniversitesi.
Peplau, L. A. &Perlman, D. (1982). Perspective on Loneliness. In L. A. Peplau ve D. Perlman (Eds). Loneliness: A sourcebook of CurrentTheory, ResearchandTherapy (13–46). New York: Wiley Interscience.
Sarıçam, H. (2018). The psychometric properties of Turkish version of the Depression Anxiety Stress Scale-21 (DASS-21) in community and clinical samples. Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi, 7, 19-30. doi: 10.5455/JCBPR.274847
Schreiter, S.; Pijnenborg, G.H. &AanHet Rot M. (2013). Empathy in adults with clinical symptoms. J Affect Disord, 1-16. https://doi.org/10.1016/j.jad.2013.03.009
Shader, R. I. (2014). What is depression and who is in depression studies? Clinical Therapeutics, 36(11), 1483-1484.
Smith, A., & Brown, C. (2021). The Role of Empathy in Interpersonal Relationships. Social Science Review, 32(1), 50-67
Söylev, Ö.F. (2022). Özgeciliğin yordayıcısı olarak empati ve maneviyat: ilahiyat öğrencileri üzerine nicel bir araştırma, Eskiyeni Dergisi,47,463-488.
Totan, T., Doğan, T., ve Sapmaz, F. (2012). The Toronto Empathy Questionnaire: Evaluation of psychometric properties among Turkish university students. Egitim Arastirmaları, 46: 179-198.
Uslu, H. (2024). Sosyal hizmet alanında çalışan kişilerin mesleki yaşam kalitesi ve psikolojik sıkıntı düzeyleri ile empati, öz şefkat ve psikolojik katılık arasındaki ilişkilerin incelenmesi, [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. (866920), SB Enstitüsü, Dokuz Eylül Üniversitesi.
Uzun, A.E., Deniz, M.E., Deniz, M. ve Uzun, G., (2023). Ergenlerde duygusal özerkliğin yordayıcısı olarak empati ve pozitif negatif duygu. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(4), 2280-2298.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
