MARKA ŞEHİR OLUŞTURMA: KENT İMAJINA YÖNELİK DÜŞÜNCELERİN GÜMÜŞHANE ÖLÇEĞİNDE DEĞERLENDİRİLMESİ

Özet

Kent, içinde yaşayan tüm grupların tutum, davranış ve yaklaşımlarının pazarlanabilir bir sonucu olarak ortaya çıkmaktadır. Kenti oluşturan bütün unsurlar, farklılaşan beklentiler ve ihtiyaçlar, tüm grupların çıkarlarını kentin ortak çıkarları doğrultusunda bir araya getirerek bir bütün olarak değerlendirmeyi gerekli kılmaktadır. Bu durum sistemli bir planlama süreci ve pazarlama karmasıyla kentin güçlü yönlerini, kültürel, sosyal ve ekonomik değerlerini ön plana çıkaran bir strateji belirlemektedir. Bu sayede kent halkının yaşam kalitesi yükselmekte, kentin diğer kentler nezdinde çekiciliği ve istihdam olanakları artmaktadır. Benzer şekilde kenti marka yapmak, kentin pozitif bileşenlerini ortaya çıkarmayı gerektirir. Kentin markalaşması, ürün ve hizmet pazarlamasındaki geleneksel yapının kentlere uygulanması şeklinde gerçekleşmektedir. Yerin markalaşması ise, kentlerin, bölgelerin ve ülkelerin marka stratejisini, eğitim, turizm, kültürel, yatırım, ihracat ve sportif aktivitelerin gelişimine harcaması olarak tanımlanmaktadır. Bunların hepsinin bir arada bulunması o yerin markalaştığını göstermektedir. Marka kent olabilmek için kentin marka değerini oluşturan tüm faktörler göz önüne alınmalıdır. Bu durum, kent markasının tüketiciler açısından nasıl algılandığını da ortaya koymaktadır.
Son yıllarda marka şehir oluşturmak önem taşıdığı için bütün şehirler markalaşmak adına yeni oluşumlar içerisine girmişlerdir. Araştırmada, Gümüşhane’nin marka kent olmasına katkı sağlayacak kent imajını belirleme ve oluşturma aşamasını etkileyen unsurlar arasında yer alan faktörlerin önem dereceleri ve yeterlilik durumları belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaç doğrultusunda araştırma verileri Gümüşhane ilinde ikamet eden farklı demografik niteliklere sahip 390 katılımcıdan elde edilmiştir. Araştırmada veri toplama tekniği olarak anket yönteminden faydalanılmıştır. Araştırma neticesinde elde edilen veriler analiz edildiğinde kent imajıyla ilgili değişkenlerin bazılarının katılımcılar açısından yeterli, bazılarının ise yetersiz olduğu bulgusuna ulaşılmıştır.