Endüstri 4.0 Teknolojilerinin ve Değişen Emek Piyasalarının İktisadi Kalkınmaya Etkileri

Acemoglu, D., & Autor, D. (2011). Skills, Tasks and Technologies: Implications for Employment and Earnings. Handbook of Labor Economics, 4(b), 1043-1171.

Adalı, E. (2017). Yapay Zekâ. İstanbul Teknik Üniversitesi Vakfı Yayını, 75, 8-13.

Akın, M. Ş. (2021). Dijital Göçebelik: Deneyim ve Özgürlük. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 21(1), 41-52.

Alçın, S. (2016). Üretim İçin Yeni Bir İzlek: Sanayi 4.0. Journal of Life Economics, 3(2), 19-30.

Banger, G. (2018). Endüstri 4.0 Extra. Dorlion Yayınları, Eskişehir.

Can, R., Pektaş Erdem, B., Kassap, V., & Demirel, B. (2017). Türkiye İşgücü Piyasasındaki Yapısal Dönüşüm. Kalkınma Bakanlığı, Ekonomik ve Stratejik Araştırmalar Dairesi.

Çakır, N. N. (2018). Endüstri 4.0 ve Çalışmanın Geleceği. Electronic Journal of Vocational Colleges, 8(2), 97-105.

Çavaş, P., Ayar, A., Bula Turuplu, S., & Gürcan, G. (2020). Türkiye’de STEM Eğitimi Üzerine Yapılan Araştırmaların Durumu Üzerine Bir Çalışma. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 823-854.

Çömlekçi, M. F. (2021). Dijital Göçebelik: Gezginin Rüyası mı, Yeni Bir Yaşam ve Çalışma Biçimi mi? 21. Yüzyılda Endüstri İlişkileri Çalışma Yaşamının Dönüşümü, Aktörleri ve Geleceği içinde (Ed. Hüseyin Sevgi), Usta Ofset, 77-98, İstanbul.

Daşdemir, İ., Ekrem, C., & Aksoy, G. (2018). Türkiye’de FeTeMM (STEM) Eğitimi Eğilim Araştırması. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 1161-11183.

Davutoğlu, N. A., Akgül, B., & Yıldız, E. (2017). İşletme Yönetiminde Sanayi 4.0 Kavramı ile Farkındalık Oluşturarak Etkin Bir Şekilde Değişim Sağlamak. The Journal of Academic Social Science, 52, 544-567.

Doğan, M. (2013). Türkiye Sanayileşme Sürecine Genel Bir Bakış. Marmara Coğrafya Dergisi, 28, 211-231.

Doğru, B. N., Meçik O., (2018), Türkiye’de Endüstri 4.0’ın İşgücü Piyasasına Etkileri: Firma Beklentileri, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Y.2018, C.23, Endüstri 4.0 ve Örgütsel Değişim Özel Sayısı, s.1581-1606

Dur, V. (2009). Avrupa Birliği’nde Esnek Güvence ve Türkiye Uygulamaları. Sosyal Güvenlik Uzmanlık Tezi, Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı.

Durmuş, A. (2019). Endüstri 4.0, Eğitim 4.0, Liderlik 4.0, Toplum 4.0. Efe Akademi Yayınları, İstanbul.

Dursun, S. (2021). Emek Piyasalarındaki Dönüşümün Uzaktan Çalışma Bağlamında Değerlendirilmesi. 21. Yüzyılda Endüstri İlişkileri Çalışma Yaşamının Dönüşümü, Aktörleri ve Geleceği içinde (Ed. Hüseyin Sevgi), Usta Ofset, 119-146, İstanbul.

EBSO (2015). 2014 Yılında Türkiye, Dünya Ekonomisi 2015 Yılından Beklentiler. Ege Bölgesi Sanayi Odası, www.ebso.org.tr, (20.05.2023).

Elibol, N. (2017). Endüstri (4.0) Devrimi ve Gümrük ve Ticaret Bakanlığı. Gümrük & Ticaret Dergisi, 9, 41-49.

Erdoğan, E., & Çiğdem, S. (2017). Yeni Bir İstihdam Biçimi Olarak Portföy Çalışma. 2nd International Congress on Political, Economic and Social Studies (ICPESS), 19-22 May 2017.

Erdoğan, E., & Çiğdem, S. (2018). Gig Ekonomisi ve Freelance İşgücünün Yükselişi: Freelancer.Com Üzerinden Bir Değerlendirme. Sakarya Üniversitesi Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Seçme Yazılar-II, 229-261, Sakarya Yayıncılık, Sakarya.

Hermann, M., Pentek, T. ve Otto, B. (2016). Design principles for Industries 4.0 scenarios. 49th Hawaii International Conference on System Sciences (HICSS), 3928–3937.

Inkulu, A. K., Bahubalendruni, M. R., Dara, A., & SankaranarayanaSamy, K. J. I. R. (2021). Challenges and opportunities in human robot collaboration context of Industry 4.0-a state of the art review. Industrial Robot: the international journal of robotics research and application, 49(2), 226-239.

Işık, M. & Erol, Ö. H. (2020). Endüstri 4.0 Farkındalığı ve İşgücü Nitelikleri Üzerine Etkileri: Süleyman Demirel Üniversitesi Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 8(24), 86-112.

Görçün, Ö. F. (2017). Dördüncü Sanayi Devrimi Endüstri 4.0. 2. Baskı, Beta Basım Yayım, İstanbul.

Güler, E. (2018). Endüstri 4.0’ın Muhasebe ve Denetim Mesleğine Etkileri. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 78, 522-531.

ILO (2020). Covid-19 Ortamında ve Sonrasında Uzaktan Çalışma Uygulama Kılavuzu. Internatoinol Labour Organization, https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---europe/---ro-geneva/---ilo-ankara/documents/publication/wcms_759299.pdf ( Erişim Tarihi: 04.05.2023).

ILO (2021). Teleworking arrangements during the Covid-19 crisis and beyond. https://www.ilo.org/global/about-the-ilo/how-the-ilo-works/multilateral-system/g20/reports/WCMS_791858/lang--en/index.htm#:~:text=Telework%2C%20defined%20as%20the%20use,in%20some%20parts%20of%20world. (Erişim Tarihi: 23.05.2023).

İŞKUR (2018). İşgücü Piyasası Araştırması. Türkiye İş Kurumu, https://media.iskur.gov.tr/26549/istihdamda3i-28- sayi-ek-isgucu-piyasasi-arastirmasi-2018-yili-sonuclari.pdf (Erişim Tarihi: 04.08.2023).

İŞKUR (2019). Nitelikli Bilişim Kurslarımız Ankara’da Başlıyor. https://www.iskur.gov.tr/duyurular/nitelikli-bilisim-kurslarimiz-ankarada-basliyor/ (Erişim Tarihi: 22.05.2023).

İŞKUR (2023). İşbaşı Eğitim Programları. https://www.iskur.gov.tr/is-arayan/aktif-isgucu-programlari/isbasi-egitim-programlari (Erişim Tarihi: 22.05.2023).

Yazıcı, N. (2015). İşbaşı Eğitim Programları ve Teşvikler. İş ve Hayat, 1(2), 197-203.

Kaya, M., & Doğan, B. (2016). Esnek Çalışma modeli: Ev Eksenli Çalışma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(58), 1069-1099.

King, A., & Bartels, W. (2015). Current of Change: The KPMG Survey of Corporate Responsibility Reporting 2015. KPMG International Cooperative, Netherlands.

KPGM (2021). Dijitalleşme Yolunda Türkiye 2021 Trendler ve rehber hedefler. Ankara.

Mann, S., & Holdsworth, L. (2003). The Psychological Impact of Teleworking: Stress, Emotions and Health. New Technology, Work and Employment, 18(3). 196-211.

MEB (2016). STEM Eğitimi Raporu. Milli Eğitim Bakanlığı, Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü. Ankara.

Mevzuat (2023). 22.05.2003 tarih ve 4857 sayılı İş Kanunu. Mevzuat Bilgi Sistemi. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=4857&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5 (Erişim Tarihi: 22.05.2023).

Minter, K. (2017). Negotiating labour standards in the gig economy: Airtasker and Unions NSW. Economic and Labour Relations Review, 28(3), 438–454.

Mkwanazi S.. & Mgohwa, C. (2018). Implications of the 4th Industrial Revolution on Entrepreneurship Education. IEOM Society International, 27-(29), 318-328.

Narin, M. (2021). Ekonomide Endüstri 4.0 ve Uygulamaları. Endüstri 4.0 ve Uygulamaları içinde (Eds. Aydın Şık & Cevdet Yiğit Özbek). Detay Yayıncılık, Ankara.

Narin, M., & Küçük, E. (2021). Covıd-19 Pandemisinin Gig Ekonomisi ve Gig İstihdamı Üzerindeki Etkileri. Dünyada ve Türkiye’de Çalışma Hayatı, İstihdam ve İşsizlik içinde (Eds. Müslüme Narin & Gönül Dinçer), 49-70, Gazi Kitabevi, Ankara.

Özdoğan, O. (2018). Endüstri 4.0: Dördüncü Sanayi Devrimi ve Endüstriyel Dönüşüm Anahtarları. 2. Baskı, Pusula 20 Teknoloji ve Yayıncılık A.Ş. İstanbul.

Öztuna, B. (2017). Endüstri 4.0 (Dördüncü Sanayi Devrimi) ile Çalışma Yaşamının Geleceği. 1. Basım, Gece Kitaplığı, Ankara.

Özenir, İ., & NAKIBOĞLU, G. (2019). SÜRDÜRÜLEBİLİR ÜRETİMDE ENDÜSTRİ 4.0’IN YERİ. Business & Management Studies: An International Journal, 7(5), 2248-2281.

Özışık, T. & Erdil Şahin, B. (2022). Endüstri 4.0 teknolojilerinin iş gücü ve işin geleceğine etkileri . Journal of Life Economics , 9 (2), 81-96. Retrieved from https://dergipark.org.tr/en/pub/jlecon/issue/72158/1161638

Parlak, Z., & Özdemir, S. (2011). Esneklik Kavramı ve Emek Piyasalarında Esneklik. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 60(1), 1-60.

Pirim, H. (2006). Yapay Zekâ. Yaşar Üniversitesi Dergisi, 1(1), 81-93.

Schlagwein, D. (2018). “Escaping the Rat Race”: Justifications in Digital Nomadism. Research-in-Progress Papers. 31. https://aisel.aisnet.org/ecis2018_rip/31 (Erişim Tarihi: 12.03.2023).

Schwab, K. (2016). Dördüncü Sanayi Devrimi. (Çev. Zülfü Dicleli), Optimist Yayım, İstanbul.

Schwab, K., & Davis, N. (2019). Dördüncü Sanayi Devrimini Şekillendirmek. Optimist Yayım, İstanbul.

Soylu, A. (2018). "Endüstri 4.0 ve Girişimcilikte Yeni Yaklaşımlar", Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sayı 32, Denizli, s.43-57.

Şener, S., & Elevli, B. (2017). Endüstri 4.0’da Yeni İş Kolları ve Yüksek Öğrenim. Mühendis Beyinler Dergisi, 2(1), 25-37.

Uzunöz, M. (2017). IV. Sanayi Devrimi: Endüstri 4.0 ve Otomotiv Sektörü. Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans tezi.

WEF (2018). The Global Competitiveness Report 2018. http://www3.weforum.org/docs/GCR2018/05FullReport/TheGlobalCompetitivenessReport2018.pdf (Erişim Tarihi: 24.03.2023).

WEF (2020). The Future of Jobs Report 2020. https://www3.weforum.org/docs/WEF_Future_of_Jobs_2020.pdf (Erişim Tarihi: 24.03.2023).

WEF (2023). Future of Jobs Report 2023. World Economic Forum, May 2023. https://www3.weforum.org/docs/WEF_Future_of_Jobs_2023.pdf (Erişim Tarihi: 22.08.2023).

Yasım, Y. K. (2021). Çalışma Hayatında Esnekliğin Yeni Görünümü. Dünyada ve Türkiye’de Çalışma Hayatı, İstihdam ve İşsizlik içinde (Eds. Müslüme Narin & Gönül Dinçer), 25-48, Gazi Kitabevi, Ankara.

Yu, R., Burke, M., & Raad, N. (2019). Exploring impact of future flexible working model evolution on urban environment, economy and planning. Journal of Urban Management, 8(3), 447-457.

Yüksekbilgili, Z., & Çevik, Z. (2018). Endüstri 4.0 Bağlamında Türkiye’nin Yerine İlişkin Güncel ve Gelecek Eksenli Bir Analiz. Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırma Dergisi (FESA), 3(2), 422-436.