Fen Bilimleri Öğretmen Adaylarının Öğrenme Stilleri ile İşbirlikli Öğrenmeye Karşı Tutumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Akbuğa, S. (2009). İlköğretim 4. sınıf matematik dersinde işbirlikli öğrenme ilkelerine göre yapılandırılmış grup etkinliklerinin öğrenci erişilerine ve tutumlarına etkisi. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi], Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Aksoy, G. & Gürbüz, F. (2012). İşbirlikli iki farklı tekniğin öğrencilerin akademik başarıları üzerine etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 67-78.

Arseven, A. (2016). Üstün yetenekli öğrencilerin öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Journal of Turkish Studies, 11(3), 151-168. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.9255

Arslan, A. (2022). Üniversite öğrencilerinin öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Sivas Cumhuriyet Üniversitesi örneği). Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, (18), 114-138. https://doi.org/10.46778/goputeb.1022445

Atalay, N., & Ay, Y. (2016). Fen bilgisi öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ile proje performansı ve akademik başarıları arasındaki ilişki. Electronic Turkish Studies, 11(3), 277-292. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.9507

Aydemir, H., Koçoğlu, E. & Karalı, Y. (2016). Grasha-Reichmann scale evaluatıon of learning styles by teacher candidates. Kastamonu Education Journal, 24(4), 1881-1896.

Bilgin, İ., & Geban, Ö. (2004). İşbirlikli öğrenme yöntemi ve cinsiyetin sınıf öğretmenliği öğretmen adaylarının fen bilgisi dersine karşı tutumlarına, fen bilgisi öğretimi I dersindeki başarılarına etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (26), 9-18.

Büyüköztürk, Ş. (2023). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. 30. baskı, Ankara: Pegem Akademi.

Carroll, A. (1998). How to study better and faster- using your learning styles and strengths- J. Weston Walch Publisher, Portland, Maine.

Deniz, S. (2013). Öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ve öğretmen öz-yeterlik algı düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. International Online Journal of Educational Sciences, 5(3), 667-684.

Dikmen, T. G. & Saracaloğlu, P. D. A. S. (2011). Öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 52-74.

Doğanay, A., & Tok, Ş. (2013). Öğretimde çağdaş yaklaşımlar. A. Doğanay (Ed.) içinde, Öğretim İlke ve Yöntemleri (s. 240-297). Ankara: Pegem Akademi.

Dunn, R. & Dunn, K. (1993). Teaching secondary students through their ındividual learning styles practical approaches for grades 7-12, Massachusetts: Allyn and Bacon.

Durukan, E. (2013). Türkçe öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ve öğrenme stratejileri arasındaki ilişki. Turkish Studies, 8(1), 1307-1319. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.4176

Grasha, A. F. (1996). Teaching with Style: A practical guide to enhancing learning by understanding teaching and learning. Pittsburgh, PA: Alliance.

Karamustafaoğlu, O. & Topuz, F. G. (2013). Öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi: Fen bilgisi öğretmen adayları. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (21), 30-46.

Karamustafaoğlu, O., Şeker, Ş., Şahin, H. & Denizli, Z. (2016). Ortaokul öğrencilerinin öğrenme stillerinin farklı değişkenlerle incelenmesi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 51-68.

Karamustafaoğlu, O., Tutar, M. & Sontay, G. (2017). Fen bilimleri öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin çeşitli değişkenlerle incelenmesi. Journal of Computer and Education Research, 5(10), 255-280. https://doi.org/10.18009/jcer.298669

Kardaş, M. N. (2013). İş birlikli öğrenme yönteminin sınıf öğretmeni adaylarının yazılı anlatım becerilerine etkisi. Electronic Turkish Studies, 8(9), 1781-1799. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.5055

Keefe, J. W. (1991). Learning style: Cognitive and thinking skills. Reston, VA: National Association of Secondary School Principals.

Kiper, A. (2016). Cooperative learning scale: Validity and reliability study. International Journal of Educational Research Review, 1(2), 42-48.

Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. New Jersey: Prentice Hall, Inc. Engle wood Cliffs.

Kurbanoğlu, S., & Akkoyunlu, B. (2008). Bilgi yönetimi bölümü öğrencilerinin öğrenme stilleri. Türk Kütüphaneciliği, 22(3), 296-307.

Özgür, H. (2013). BÖTE bölümü öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (34), 103-118. https://doi.org/10.9779/PUJE459

Özmen, H. & Karamustafaoğlu, O. (Ed.) (2023). Eğitimde araştırma yöntemleri, 3. Baskı, Ankara: Pegem Akademi.

Pan, V. & Tanrıseven, I. (2016). Öğretmen adaylarının işbirlikli-düzenleme durumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 377-390. https://doi.org/10.17860/efd.86508

Riding, R., & Rayner, S. (2013). Cognitive styles and learning strategies: Understanding style differences in learning and behavior. Routledge.

Slavin, R. E. (1980). Cooperative learning. Review of Educational Research, 50(2), 315-342.

Süral, S. & Sarıtaş, E. (2010). Grasha-Reichmann öğrenme ve öğretme stili ölçeklerinin Türkçe uyarlama çalışması. Education Sciences, 5(4), 2162-2177

Şimşek, N. (2002). BİG 16 öğrenme biçemleri envanteri. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 1(1), 33-47.

Tüysüz, C. (2013). Üstün yetenekli öğrencilerin öğrenme stillerinin belirlenmesine yönelik bir durum çalışması: Kahramanmaraş il örneği. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi. 4(7), 19-28.

Veznedaroğlu, R. & Özgür, A. O. (2005). Öğrenme stilleri: Tanımlamalar, modeller ve işlevleri. İlköğretim Online, 4(2), 1-16.

Yıldırım, N. & Aslan, B. (2008). İlköğretim okulu müdürlerinin yeterlilikleri ile öğrenme stillerine ilişkin bir araştırma (Tokat İli Örneği), Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(24), 238-255.

Zereyak, E. (2005). Grasha-Riechmann öğrenci öğrenme stilleri ölçeğinin Türkçe uyarlaması. Eğitim Bilimleri ve Uygulama Dergisi, 4(8), 117-138.