ANTİKÇAĞ’DA VE ORTAÇAĞ’DA RUH YAKLAŞIMLARI

Özet

Ruh kavramı felsefede bir insanın maddesel olmayan yönü veya özü olarak incelenir ve bireysellik ve insana dair olma nitelikleri atfedilir. Felsefe tarihinde ruh sözcüğü, zihin sözcüğü ile eş anlamlı olarak da kullanılmıştır. Antik Yunan’da ruh kavramı ile ilgili görüşler felsefede okullara ve dönemlere göre değişiklik göstermiştir. Epikürcüler beden gibi ruhun da atomlardan oluştuğunu iddia ederken Platoncular ruhun maddesel olmadığını ve tinsel töz olduğunu belirtmiştir. Aristoteles ise ruhun bedenden ayrılmayan bir biçim olduğunu ifade etmiştir. Felsefe tarihinde Antikçağ’dan günümüze kadar ruh kavramı felsefenin metafizik, insan felsefesi veya zihin felsefesi gibi alanları ile bağlantılı olarak sorgulanmıştır. Bu araştırma, ruh kavramının Antikçağ’da ve Ortaçağ’da nasıl kavramlaştırıldığını dönem filozoflarına göndermede bulunarak incelemeyi hedeflemektedir