ANTİKÇAĞ’DA ÜZÜM / ŞARABIN HALK TIBBINDA KULLANIMI

Özet

Bitkilerin tedavi amaçlı kullanımı, modern tıbbın gelişiminden ve yayılışından çok önce var olmuş ve halen tedavi edici yöntemler olarak tanımlanmaktadır. Asma bitkisinin (Vitis vinifera L.) meyvelerinin taze, kuru veya işlenip şarap haliyle tüketimi yaklaşık MÖ 8500-MÖ 4000 yıllarından bu yana halk tıbbında tedavi amaçla kullanılmaktadır. Antik Çin, Mısır tıbbı ve Hippocrates (MÖ 5.-4. yy), Theophrastus (MÖ 4. yy), Dioscurides, Plinius the Elder (Gaius Plinius Secundus/MS 1.yy), Klaudios Galenos, (MS 2. yy) vd. Antikçağ hekimleri tarafından hastalıkların çaresi olarak üzüm/şarap yaygın olarak kullanılmıştır. Bugüne değin şarabın kökeni, ekonomisi, ticareti gibi konular üzerine yapılmış çok sayıda araştırma olmasına rağmen tıbbi kullanımı pek ele alınmamıştır. Bu çalışma yapılan literatür taramasının ardından birincil kaynaklar, yabancı ve yerli araştırma çalışmaları taranarak, nitel araştırma modellerinden olan doküman analiz yöntemi kullanılarak hazırlanmıştır. Çalışmanın amacı; Antikçağ hekimlerinin eserleri ve yazılı kaynaklardan elde edilen bilgilerin değerlendirilmesi ile çağlar boyunca tıp alanında popüler olan şarabın, Antikçağ halk tıbbında hastalıkların tedavisindeki tarihsel rolünü analiz etmektir. Antikçağ toplumunun halk sağlığında şarabın işgal ettiği önemi ve yeri vurgulaması da ikincil amaçtır