KENTSEL AÇIK ALANLARIN GEÇİRİMLİLİK AÇISINDAN İNCELENMESİ: TRABZON KENTİ ÖRNEĞİ

Özet

Kentler, insanların her türlü ihtiyaçlarını karşıladıkları doğal ve kültürel yapıların birbiri ile etkileşim içeren dinamik
mekânlardır. Doğal alan olarak nitelendirilen kentsel açık yeşil alanlar kentin fiziki yapısını ortaya koyan, kentin kimliğini
yansıtan ve kenti biçimlendirirler. 1950’lerden başlayarak gelişen sanayileşme süreci ve nüfus artışı ile kentlerin kullanım
olanakları değişmiştir. Bu durum sosyalleşme eğiliminde olan kentlilerin açık alanları daha fazla kullanması sonucunda açık
yeşil alanların da azalmasına sebep olmuştur. Ancak açık yeşil alanlardaki azalma hem doğal döngünün değişmesine hem de
kentteki su döngüsünün değişmesine sebep olmuştur. İklimin değişmesi ile kentsel yağmur sularının geleneksel su toplama
sistemlerinde yeterli olmamakta ve ani yağışlar ile su taşkınları ve sel riski ile karşılaşılmaya başlanmıştır. Bu durumun en iyi
çözüm önerisi ise kentsel tasarım kararları alırken geçirimli yüzeylerin kent sistemlerine entegre olmasıdır.
Bu çalışmada, kentsel açık alanların geçirimlilik olanaklığının incelenmesi açısından gerçekleştirilmiştir. Trabzon kent
merkezindeki geçirimlilik oranları çözünürlükleri iyi uydu görüntüleri ile belirlenmiş ve kaplama oranları hesaplanmıştır.
Trabzon kent merkezi ele alınarak yaklaşık 1.531.845 km2’lik alanın geçirimlilik düzeyi yüksek çözünürlüklü uydu
görüntülerinden yararlanarak hesaplanmıştır. Alan sınırlarındaki oranlar incelendiğinde %17,24 oranında geçirimli yüzey ve
%82,76 oranında ise geçirimsiz yüzey kaplamasına sahip olduğu belirlenmiştir.