LOST CHARISMA: THE OTHER(ED) HEROES IN ZADIE SMITH'S WHITE TEETH AND ELIF SHAFAK'S HONOUR

Özet

İngiltere, II. Dünya Savaşı'ndan hemen sonra çok kültürlü bir yapıya dönüşmüştür. Bu topluma daha sonradan katılan göçmenlerin, özellikle birinci kuşaktan olanların, bazı hayal kırıklıklarını ve ırkçı tutumları deneyimlediklerinden kuşku yoktur. Benzer şekilde, sonraki kuşak göçmen aileleri de aynı dışlayıcı tutumlardan muzdarip olmuşlardır. Dahası, genç kuşaklar, hem ana hem de ev sahibi kültürlerin etkisi altında büyümenin bir sonucu olarak, çoğunlukla, kültürel açıdan arada kalmaktadırlar. Ev sahibi kültüre gösterdikleri öncelikli eğilime rağmen, bu kuşağı temsil eden göçmenlere asıl kültürleri, dinleri ve toplumdaki gerçek pozisyonları sosyolojik açıdan hatırlatılır. Daha sonra kendi isyankar tutumlarını belli ederler ve toplumdaki ötekiliklerine ve kültürel uzlaşmazlıklarına dikkat çeken bazı örgütlere katılmaya başlarlar. Bu bağlamda, Zadie Smith’in Beyaz Diş ve Elif Şafak’ın İskender adlı romanları, çok kültürlü bir toplumda “göç”, “ötekilik”, “kültürel arada kalmışlık” izlekleri ön plana çıkarmaktadır. Bu çalışma, iki romanı da incelerken, öncelikle Samad ve Adem gibi birinci kuşak erkek karakterleri incelemeyi daha sonra da akran gruplarında karizmatik ve baskın duruşlarıyla göze çarpan fakat kademeli olarak güçlerini kaybeden ve ötekiliklerine yol açan eylemlerinin sonucunda gözden düşen Millat ve İskender gibi ikinci kuşak erkek karakterleri ele almayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda, söz konusu karakterler belirli bir biçimde, çok kültürlü İngiltere'de, "ötekilik", "kültürel arada kalmışlık" ve "kültürel kimliğin yıkılışı" kavramlarını kendi içlerinde barındırıp, örneklendirmektedirler.