Kapsayıcı Öğrenme Ortamlarına İlişkin Yöneticilerin Görüşleri ( Denizli İli Pamukkale İlçe Örneği )
Abstract views: 173
/ 
PDF downloads: 105
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.8396808Anahtar Kelimeler:
Kapsayıcı eğitim, Okul Yönetimi, DenizliÖzet
Bu araştırmada, 2022-2023 eğitim-öğretim yılında Denizli ili Pamukkale ilçesindeki okul yöneticilerinin kapsayıcı öğrenme ortamlarına ilişkin görüşleri araştırılmıştır.
Araştırmada “tarama modeli” kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini 2022-2023 eğitim-öğretim yılı Denizli ili Pamukkale ilçesinde okul- yöneticisi olarak görev yapanlar oluşturmaktadır. “Rastgele örnekleme” yöntemiyle seçilen kademe ve veli profili farklı okullarda çalışan 20 okul yöneticisine ulaşılarak veriler toplanmıştır. Araştırmada kullanılan veri toplama aracı; araştırmacı tarafından literatür taranarak ve uzman görüşü alınarak oluşturulan yarı yapılandırılmış görüşme formudur.
Okul yöneticilerinin kapsayıcı eğitimin gerekliliğine ilişkin görüşlerine bakıldığında tamamını kapsayıcı eğitimin gerekliliğine katıldıkları görülmektedir. Bu verilere göre katılımcı okul yöneticilerinin eğitimde fırsat ve imkân eşitliği için kapsayıcı eğitimin gerekli olduğu görüşünde birleştikleri söylenebilir. Okul yöneticilerinin kapsayıcı eğitimin gerekliliğini tamamının desteklemesi eğitimde fırsat eşitliği, erişim imkânlarının arttırılması ve demokratik anlayışın benimsenmesi açısında olumlu karşılanmıştır.
Okul yöneticilerinin okul ortamlarının kapsayıcı eğitime uygunluğuna ilişkin görüşlerine bakıldığında katılımcı okul yöneticilerinin okul ortamlarının kapsayıcı eğitime uygunluğu konusunda genel olarak uygun olmadığı şeklinde görüş belirttiği görülmüştür. Kapsayıcı eğitimin gerekliliğe tamamının katılım gösterdiği görülen okul yöneticilerinin yarısına yakın kısmının okul ortamlarının yetersiz olduğunu belirtmesi kapsayıcı eğitimin yapılabilmesi için ortamların yeterli olmadığı ve gerekli ortamların okul bütçesiyle karşılanmasının da mümkün olmadığı görülmüştür.
Okul yöneticilerinin kapsayıcı eğitime uygun personel yeterliliğine ilişkin görüşlerine bakıldığında okul yöneticilerinin okullarında çalışan personelin kapsayıcı eğitim konusunda genel olarak “yetersiz” buldukları şeklinde görüş belirttiği görülmüştür. Kapsayıcı eğitim için okullarda personel yeterliliğinin olmadığı, birçok eksikliklerin olduğu ve sağlıklı bir kapsayıcı eğitim için personelin yeterliliğinin arttırılması gerektiği ortaya çıkmaktadır. Bu konuda başta okul müdürleri olmak üzere öğretmenlere, öğretmen yetiştirme genel müdürlüğüne ve insan kaynakları genel müdürlüğüne büyük iş düştüğü sonucuna ulaşılmıştır.
Okul yöneticilerinin kapsayıcı eğitim ile ilgili önerilerine ilişkin görüşlerine bakıldığında; kapsayıcı eğitim ile ilgili eğitim verilmesi, tanıtım, yaygınlaştırma, kongre-sempozyum vb. etkinliklerin yapılması, kamuoyunun bilinçlendirilmesi, yenilikçi ve sistemli etkinliklerin yapılması, WEB sitesi kurularak bilgi, belge, etkinlik, doküman vb. desteğinin sağlanması ve kapsayıcı eğitimde kullanılmak üzere okula bütçe ayrılması önerilerinin geliştirildiği görülmektedir. Önerilerin kapsayıcı eğitimin tam olarak uygulanması için gerekli ve önemli olduğu söylenebilir. Bu bakımdan önerilerin dikkate alınması gerekli mevzuat değişiklikleri ile birlikte eğitim, tanıtım, uygulama, paylaşım vb. faaliyetlerin bir an önce hayata geçirilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.
Okul yöneticilerinin kapsayıcı eğitim için ihtiyaç duydukları desteklere ilişkin görüşlerine bakıldığında; kapsayıcı eğitim ile ilgili eğitim verilmesi, malzeme, materyal, maddi destek, mevzuat değişikliği, üst yöneticilerin duyarlı olması gibi başlıklar altında desteklerin geliştirildiği görülmüştür.
Referanslar
Ainscow, M., & Haile-Giorgis, M. (1998). The education of children with special needs: Barriers and opportunities in Central and Eastern Europe. Florence: UNICEF.
Aktekin, S. (Ed.). (2017) Sınıfında Yabancı Uyruklu Öğrenci Bulunan Öğretmenler İçin El Kitabı. MEB Yayınları.
Canatan, K. (2009). Avrupa Toplumlarında Çokkültürcülük: Sosyolojik Bir Yaklaşım. Journal of International Social Research, 2(6), 80-97.
Çağlar, A., Onay, A. (2015). “Entegrasyon/Uyum: Kavramsal ve Yapısal Bir Analiz”. Betül Dilara Şeker, İbrahim Sirkeci ve Murat Yüceşahin (Editör.). Göç ve Uyum içinde (39-76). Transnational Press London.
Çelik, R. (2017). Adalet, Kapsayıcılık ve Eğitimde Hakkaniyetli Fırsat Eşitliği. Fe Dergi: Feminist Eleştiri 9, Sayı 2, 16-29. https://doi.org/10.1501/Fe0001_0000000185.
Demirel Kaya, E. (2019). Millî Eğitim Bakanlığının Temel Eğitim Kademesindeki Dezavantajlı Öğrencilere Yönelik Kapsayıcı Eğitim Politika ve Uygulamaları, [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ekiz, D. (2013), Eğitimde araştırma yöntem ve metotlarına giriş. Anı Yayıncılık.
Ertürk, S. (1997). Eğitimde Program Geliştirme. Yelkentepe Yayınları.
Güleç, C. (2015). Avrupa Birliği’nin Göç Politikaları ve Türkiye’ye Yansımaları. TESAM Akademi Dergisi,2(2), 81-100.
Günay, R., Aydın, H. (2015). Türkiye’de Çokkültürlü Eğitim ile İlgili Yapılan Araştırmalarda Eğilim: Bir İçerik Analizi Çalışması. Eğitim ve Bilim, 40(178), 1-22. http://dx.doi.org/10.15390/EB.2015.3294.
Güneş, H., Aktaş, İ., Konuk, Ö., & Şahsuvaroğlu, T. E. (2013). Eğitim. Elzi Menda, Nesrin Balkan ve Neyyir Berktay (Eds.), Engelsiz Türkiye için yolun neresindeyiz? Mevcut durum ve öneriler içinde (s. 174-227). Sabancı Üniversitesi.
Hegarty, S. (2003). Inclusion and education for all: Necessary partners. In V. Heung & M. Ainscow (Eds.), Proceedings for the international conference on inclusive education(ICIE 2003 inclusive education: A framework for reform) (23-29). Centre for Special Needs and Studies in Inclusive Education (CSNSIE), The Hong Kong Institute.
Kara, P., Korkut, R. (2010). Türkiye’de göç, iltica ve mülteciler. Türk İdare Dergisi, 467, 153-162.
Maya, İ. (2013). Türk Eğitim Sistemindeki Cinsiyet Eşitsizliklerinin AB Ülkeleri ile Karşılaştırılması, Eğitim ve Bilim, 38(168), 69-84.
Nelson, G., & Prilleltensky, I. (2005). Community psychology: In pursuit of liberation and well-being. Macmillan Education UK.
Öztürk, H. (1983). Eğitim sosyolojisi. Utku Yayınevi.
Sakız, H. (2016). Thinking change ınclusively: Views of educational administrators on ınclusive education as a reform ınitiative, Journal of Education and Training Studies. 4 (5), 64-75.
Sapon-Shevin, M. (2003). Inclusion: A matter of social justice. Teaching All Students, 61(2), 25–28.
UNESCO (1994). The Salamanca Statement and Framework for Action on Special Needs Education. Salamanca.
UNESCO (2000). The Dakar Framework for Action: Education for All: meeting our collective commitments (including six regional frameworks for action). Dakar.
UNESCO (2009). Policy guidelines on inclusion in education. France.
UNICEF & UNESCO. (2007). Herkes için eğitime insan haklarını temel alan bir yaklaşım. Ankara.
United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR). (2000). The UNHCR globalreport 1999. New York, NY: Oxford University Press.
Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2005), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, E. (2017). Sosyal Bilgiler Dersinde Sığınmacılara Yönelik Kapsayıcı Eğitimin İncelenmesi, [Yayımlanmamış Doktora Tezi] Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Gazi Üniversitesi.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 International JOURNAL OF SOCIAL HUMANITIES SCIENCES RESEARCH
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
