Okulöncesi Öğretmenlerinin Farklı Değişkenlere Göre Örgütsel Sessizlik Düzeyleri
Abstract views: 59 / PDF downloads: 36
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10256858Anahtar Kelimeler:
Öğretmen, örgütsel sessizlik, düzey, izolasyon, yönetici, okulÖzet
Bu araştırmada okulöncesi öğretmenlerin örgütsel sessizlik düzeylerinin farklı değişkenlere göre durumunun ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Araştırma nicel ve tarama modelinde yapılmıştır. Araştırmada seçkisiz örneklem yöntemiyle 238 öğretmenden örgütsel sessizlik ölçeği kullanılarak veri toplanmıştır. Araştırmada verilerin güvenirliğinin yüksek olduğu ve normal dağılım gösterdiği tespit edilmiş parametrik testler yapılmıştır. Araştırmada öğretmenlerin içsel memnuniyetsizliği endişe ve stresi tetiklediği ve öğretmenlerin duygu ve düşüncelerini dile getirmeleri, örgütsel öğrenmeyi ve gelişmeyi desteklediğine ilişkin yüksek düzeyde örgütsel sessizlik düzeyinin olduğu görülmüştür. Öğretmenlerin örgütsel sessizlik düzeylerinin okuldaki israf ve kayıpların öğretmenlerin kendilerini ifade etmelerini engellediğine ilişkin en düşük ve orta düzeyde olduğu görülmüştür. Okulöncesi öğretmenlerinin örgütsel sessizlik düzeylerinin alt boyutlar ve genel olarak en yüksek düzey yönetici boyutunda ve “Yüksek” düzeydedir. Bunu yine “Yüksek” düzeyde duygu boyutu izlemiştir. Örgütsel sessizlik diğer boyutlarda ve genel olarak ise “Orta” düzeyde ölçülmüştür. Bu düzeyler kritik olup gerekli tedbirlerin alınması gerektiğini göstermektedir. Okulöncesi öğretmenlerinin örgütsel sessizlik düzeylerinin kişisel değişkenlerinden cinsiyet, eğitim düzeyi, medeni durum ve kariyer düzeylerine göre anlamlı farklılık göstermediği fakat yaş ve kıdem değişkenlerine göre anlamlı farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. Yaşa göre36-40 yaş lehine kıdem olarak ise 21-30 yıl kıdemli öğretmenler lehine yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öğretmenlerin örgütsel sessizlik düzeylerinin düşürülmesi veya ortadan kaldırılmasına yönelik çalışmaların yapılması ve yönetişim kültürüne dayalı yönetim sisteminin kurulması önerilmiştir.
Referanslar
Alioğulları, Z. D. (2012). Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişki-Bir Uygulama. [Yüksek Lisans Tezi]. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Batmunkh, M. (2011). Liderlik Tarzları ile Orgutsel Bağlılık ve Orgutsel Sessizlik Arasındaki İlişki ve Bir Araştırma [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul: Marmara Üniversitesi.
Bayram, N. (2010). Yapısal eşitlik modellemesine giriş amos uygulamaları. Ezgi Kitabevi.
Bildik, B. (2009). Liderlik Tarzları, Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel Bağlılık İlişkisi, [Yüksek Lisans Tezi]. Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, İstanbul.
Durak, İ. (2018). Korku Kulturu ve Orgutsel Sessizlik. Ekin Basım Yayın Dağıtım.
Erdem, A. (1998). Süreç Kuramlarının Eğitim Yönetimine Katkıları. Pamukkale Universitesi Eğitim Fakultesi Dergisi, 4(4), 51-57.
Gürdoğan, A., ve Atak, O. (2016). Çalışanların demografik özellikleri ile örgütsel sessizlikleri arasındaki ilişki: Beş yıldızlı otel örneği. Journal of International Social Research, 9 (44), 1106-1116.
Harbalıoğlu, M. (2014). Örgütsel sessizlik ve örgütsel vatandaşlık davranışı arasındaki ilişki: Konaklama işletmeleri üzerine bir araştırma. [Yüksek Lisans Tezi]. Gazi Üniversitesi, Ankara.
Harlos, K. (2001). When organizational voice systems fail: More on the deaf ear syndrome and frustration effects. Journal of Applied Behavioral Science, 37(3). 324-342.
Henriksen, K. & Dayton, E. (2006). Organizational Silence and Hidden Threats to Patient Safety. Health Services Research, 41(4p2), 1539-1554.
Kahveci, G. (2010). İlköğretim Okullarında Örgütsel Sessizlik ile Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişkiler. [Yüksek Lisans Tezi], Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kahveci, G. ve Demirtaş, Z. (2013). Öğretmenler için örgütsel sessizlik ölçeği geliştirme çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (43), 167-182
Karacaoğlu, K. ve Cingöz, A. (2009. Mayıs). İşgören sessizliğinin kaynağı olarak liderlik davranışı ve örgütsel adalet algısı, 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
Karaman, G. (2015). Okul Müdürlerinin Kullandıkları Güç Kaynakları ile Öğretmenlerin Örgütsel Sessizlik Davranışları Arasındaki İlişki [Yüksek Lisans Tezi]. Kütahya: Dumlupınar Üniversitesi.
Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayın Dağıtım.
Nartgün, Ş. ve Demirer, S. (2012). Öğretmenlerin örgütsel sessizlik ile iş yaşamında yalnızlık düzeylerine ilişkin görüşleri. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2). 139-156
Özgan, H., Külekçi, E. ve Özkan, M. (2011). Öğretim Elemanlarının Örgütsel Sinizm ile Örgütsel Bağlılık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. International Online Journal Of Educational Sciences, 4(1). 196-205
Pinder, C. C., & Harlos, K. P. (2001). Employee silence: quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice. Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331-369.
Shapira-Lishchinsky, O. & Even-Zohar, S. (2011). Withdrawal behaviors syndrome: An ethical perspective. Journal of Business Ethics, 103(3), 429-451.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.