Ortaokul Öğrencilerinin Sosyal İlişki Düzeyleri
Abstract views: 78
/ 
PDF downloads: 55
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10452626Anahtar Kelimeler:
Sosyal ilişki, akraba, aile, arkadaş, ortaokulÖzet
Bu araştırma öğrencilerin sosyal ilişki düzeyleri ve bu sosyal ilişki düzeylerinin öğrencilerin kişisel özelliklerine göre değişip-değişmediğinin ortaya çıkarılması amacıyla yapılmıştır. Araştırma nicel ve betimsel tarama modelinde yapılmıştır. Araştırmada öğrencilerin sosyal beceri düzeyleriyle ilgili olarak en yüksek ortalama “Anne ile iletişim” maddesinde ve “Yüksek” düzeyde iken bunu “Kardeşlerle iletişim” ve “Genel arkadaş çevresiyle iletişim” maddeleri “Yüksek” düzeyde izlemiştir. En düşük ortalama ise “Uzak akrabalarla iletişim” maddesinde ve “Düşük” düzeydedir. Öğrencilerin sosyal becerileri alt boyutlarıyla ilgili olarak en yüksek düzey “Yüksek” düzeyinde aile ilişkileri boyutunda olduğu görülürken bunu “Orta” düzeyde arkadaşlık ilişkileri boyutu izlemiştir. Sosyal ilişkilerle ilgili olarak en düşük düzey akrabalık/komşuluk ilişkileri boyutunda “Orta” düzeydedir. Ortaokul öğrencilerinin genel sosyal ilişki düzeyleri ise “Orta” düzeydedir. Bulgular ortaokul öğrencilerinin genel sosyal ilişki düzeylerinin aile ilişkilerinde yüksek iken diğer boyutlarda ve genel olarak orta düzeylerde olduğunu göstermektedir. Ortaokul öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin cinsiyet ve sosyal ağ kullanma durumlarına göre farklılık göstermediği ancak başarı durumu, ailenin sosyo ekonomik düzeyi, sınıf düzeyi, sosyal ilişki düzeyine göre farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. Öğrencilerin sosyal beceri düzeylerinin öğrencilerin başarı durumlarına göre aile ilişkileri boyutunda ve akrabalık/komşuluk ilişkileri boyutunda başarılarını orta ve çok iyi şeklinde görüş bildiren öğrenciler lehine yüksek çıkmıştır. Ortaokul öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin öğrencilerin ailelerinin sosyo ekonomik düzeylerine göre aile ilişkileri boyutunda ailelerinin sosyo ekonomik düzeyi alt düzey olan öğrenciler lehine yüksektir. Arkadaşlık ilişkileri boyutunda ve genel sosyal ilişki düzeyinde ailelerinin sosyo ekonomik düzeyi üst düzeyde olanlar lehine farklılık olduğu görülmüştür. Ortaokul öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin öğrencilerin sınıf düzeylerine göre arkadaşlık ilişkileri boyutunda ve genel sosyal ilişki düzeyinde 5. Sınıf öğrencilerinin sosyal ilişki düzeylerinin 6 ve 7. Sınıflardan arkadaşlık ilişkileri ve genel olarak yüksek ölçülmüştür. Öğrencilerin sosyal beceri düzeylerinin öğrencilerin sosyal ilişki düzeyine göre akrabalık komşuluk ilişkileri boyutunda sosyal ilişki düzeyini orta olarak niteleyen öğrencilerin akrabalık ve komşuluk ilişkilerinin yüksek olarak niteleyenlerden daha iyi düzeyde olduğu tespit edilmiştir.
Referanslar
Avcıoğlu, H. (2005). Etkinliklerde sosyal beceri öğretimi (2.Basım). Kök Yayıncılık.
Avcıoğlu, H. (2007). Sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması (4-6 yaş). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 93-103.
Bacanlı, H. (2021). Sosyal beceri eğitimi (10.Basım). Pegem Akademi Yayıncılık.
Bağcı, A. (2018). Self determination theory: Turkısh Instructors’autonomy orientations in the school of foreign language context. [Unpublished masters thesis]. Anadolu University, Graduate School of Educational Sciences, Eskişehir. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
Böyüksolak, A. (2016). Testing predictions from self determination theory using programme for international student assessment (Pisa) 2012 data for mathematics learning. [Unpublished masters thesis]. Bogazici University, Institute for Graduate Studies.
Burhanoğlu, S. (2019). Dürtüsellik nedir ? Dürtü kontrolü nasıl sağlanır? (2019, 8 Ekim). Erişim adresi: https://www.sabriburhanoglu.com/durtusellik-nedir-durtu-kontrolu-nasil-saglanir
Deasyanti, D. ve Nurhasanah, H. (2019). Basic psychological needs on primary school student well-being. Jurnal Pendidikan Humaniora, 7(2), 69-75.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2014). Intrinsic motivation and selfdetermination in human behavior. Plenum.
Demirbaş-Çelik, N. (2018). Happiness in high school students: Autonomy, relatedness, competence and meaning in life. Cypriot Journal of Educational Science. 13(3), 422-430.
Dinçer, A. (2014). Antecedents and outcomes of self-determined engagement in Turkish EFL classrooms: A mixed method approach [Doctoral thesis]. Ataturk University, Institute of Education Sciences, Erzurum. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi
Karasar, N. (2002). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayıncılık.
Kashdan, T. B., Mishra, A., Breen, W. E. ve Froh, J. J. (2009). Gender differences in gratitude: Examining appraisals, narratives, the willingness to express emotions, and changes in psychological needs. Journal of Personality, 77(3), 691-730. Doi:10.1111/j.1467-6494.2009.00562.x
Köse, M. F., Öztürk, M. A., & Acar, A (2022). Sosyal İlişkiler Ölçeği’nin geliştirilmesi ve psikometrik özellikleri. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 42, 1-20.
Leary, M. R. (1982). Social anxiety. L. Wheeler (Ed.), in Review of Personality and Social Psychology. Beverly Hills: Sage.
Önalan Akfırat, F. (2006). Sosyal yeterlilik, sosyal beceri ve yaratıcı drama. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 39-58.
Öztürk, Y. A. (2018). Spor yapan ve yapmayan ortaokul öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin araştırılması (Kütahya İli Örneği) [Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi] Dumlupınar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
Reis, H. T., Sheldon, K. M., Gable, S. L., Roscoe, J. ve Ryan, R. M. (2000). Daily well-being: The role of autonomy, competence, and relatedness. Personality And Social Psychology Bulletin, 26(4), 419-435. doi: 10.1177/0146167200266002
Samancı, O. ve Uçan, Z. (2017). Çocuklarda sosyal beceri eğitimi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 21(1), 281-288.
Tabachnik, B. G., Fidell, L.S. (2013). Using multivariate statistics (6e éd.). Boston, É.-U. U.: Pearson
Tian, L., Chen, H. ve Huebner, E. S. (2013). The longitudinal relationships between basic psychological needs satisfaction at school and school-related subjective well-being in adolescents. Social Indicators Research, 119(1), 353–372. doi:10.1007/s11205-013-0495-4
Wang, Y.-L. ve Tsai, C.-C. (2019). An investigation of Taiwanese high school students’ basic psychological need satisfaction and frustration in science learning contexts in relation to their science learning self-efficacy. International Journal Of Science And Mathematics Education. doi: 10.1007/s10763-019-09950-x
Westwood, P. S. (1997). Commonsense methods for children with special needs: Strategies for the regular classroom. Psychology Press. (3rd ed.) Routledge.
Yalçın, A. (2017). An examination of work-family conflict from the self-determination theory perspective. [Unpublished doctoral thesis]. Middle East Technical University, The Department of Psychology, https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
Yeşilyurt, S. (2008). A self-determination approach to teaching writng ın pre-service EFL teacher education. [Masters thesis]. Atatürk University the Institute of Social Sciences, Erzurum. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
Yüksel G. (2004). Sosyal Beceri Envanteri El Kitabı.1.Basım, Asil Yayın Dağıtım
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
