Positive Safety Culture In Aviation: Does It Affect Work-Related Stress?
Abstract views: 158
/ 
PDF downloads: 72
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10255860Keywords:
Aviation, Airline, Work-Related Stress, Safety, Positive Safety CultureAbstract
The purpose of this study was to examine how employees’ perceptions of positive safety culture affect the job stress they experience in the aviation industry, where flight safety is a top priority. The study also examined how the relationship between variables changes depending on demographic factors. Data was collected from 363 employees working in airport operations, airline companies, and ground handling companies in Turkey using an online survey method. Independent T-tests, ANOVA tests, correlation and regression analyses were conducted to examine the relationship between employees’ demographic variables, their perceptions of positive safety culture and job stress. The results showed that although aviation employees’ perceptions of positive safety culture do not directly affect job stress, positive safety culture does reduce job stress based on demographic variables. This study is expected to contribute to the literature on the implementation of a positive safety culture in aviation enterprises and the management of work stress.
References
Aaker, D.A., Kumar,V. ve Day, G.S., (2007). Marketing Research, (9. Edition). John Wiley & Sons. Danvers.
Ayyıldız, F. ve Çam, D. (2020). The Moderator Role of Safety Climate in the Relationship between Job Stress and Safety Performance: An Investigation in the Health Sector. Studies in Psychology, 40(2), 451-475.
Bayarçelik, E. B., Vatansever Durmaz, B. ve Gürler, N. (2019). İş Stresi ve Pozitif Psikolojik Sermayenin Tükenmişlik Üzerine Etkisi: Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma. İnsan & İnsan, 6(21), 493-523.
Brown, G. W. ve Harris, T. (1978). Social Origins Of Depression: A Reply. Psychological Medicine, 8(4), 577-588.
Bükeç, C. M. ve Gerede, E. (2017). Türkiye’deki Hava Aracı Bakım Kuruluşlarındaki Disiplin Sistemlerinin Mevcut Özelliklerinin ve Olumlu Adalet Kültürüne Muhtemel Yansımalarının Araştırılması. İşletme Araştırmaları Dergisi, 9(4), 155-195.
CAA (2006). Airside Safety Management. UK Commission 1. CAP 642. Civil Aviation Authority. London. U.K.
Chauvin, B., Rohmer, O., Spitzenstter, D., Raffin , D., Schimchowitsch, S. ve Louvet, E. (2014). Assessment of JobStress Factors in a Context of Organizational Change. Revue Europpeenne de Psychologie Appliquee, 64, 299-306.
Clarke, S. G. (2000). Safety Culture: Under-Specified and Overrated? International Journal of Management Reviews, 2(1), 65-90.
Cohen, S., ve Williamson, G. (1988). Perceived Stress in a Probability Sample of the United States. In S. Spacapan, & S. Oskamp (Eds.), The Social Psychology of Health: Claremont Symposium on Applied Social Psychology içinde (s. 31-67). Sage Publications.
Doğru, K. (2017). Çalışanların Stres Yönetiminin İş Güvenliği ve İş Sağlığı Açısından Araştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Fen Bilimleri Enstitüsü. İzmir Katip Çelebi Üniversitesi.
Erkmen, T. ve Karaaslan, E. (2021). Covid-19'un Uçuş Emniyet Kültürü Algılarına Etkisi: Kabin Ekipleri Üzerine Bir Araştırma. Bahçeşehir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 40(1), 95-119.
Goh, J., Pfeffer, J. ve Stefanos, A. Z. (2016). The Relationship Between Workplace Stressors and Mortality and Health Costs in the United States. Management Science, 62(2), 608-628.
Graham, H. (1999). Stresi Kendi Yararınıza Kullanın. (Çev. Murat Sağlam ve Türkan Tezcan). Alfa Yayınları.
Gül, A. (2015). Pozitif Örgütsel Davranışın İş Stresi Üzerine Etkisinde İş Güvenliğinin Aracılık Rolü: Bir Üniversite Hastanesi Örneği. Doktora Tezi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Süleyman Demirel Üniversitesi.
Gümüştekin, G. ve Öztemiz, B. (2005). Örgütlerde Stresin Verimlilik ve Performansla Etkileşimi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 271-288.
Gürsel, S., Rodoplu, H. ve Orhan, G. (2020). Havacılıkta Emniyet Kültürü Geliştirme. Social Sciences Studies Journal, 6(69), 3935-3944.
Hart, P.M. ve Cooper, C. (2001) Occupational Stress: Toward a More Integrated Framework. In: Anderson, N., Ones, D.S., Sinangil, H.K. and Viswesvaran, C., (Eds.), Handbook of Industrial, Work & Organizational Psychology içinde (s. 93-144). Sage Publications.
ILO. (1986). Psychosocial factors at work: Recognition and control. Occupational Safety and Health Series. Geneva: International Labour Office (ILO) and joint WHO Committee on Occupational Health.
Karabey, C. N. (2019). Bilgi Kaynakları ve İkinci Elden Veriler, Modelleme ve Hipotez, Örnekleme. S. Ünal (Edt.), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri içinde (s. 91-131). Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Malhotra, N. K. (2004). Marketing Research an Applied Orientation, (4. Edition.) Pearson Prentice Hall.
Park, J. (2007). Work Stress and Job Performances. Perspectives on Labour and Income, 8(12), 5-17.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2015). Çok Değişkenli İstatistiklerin Kullanımı, (6. Baskı). (Çev. Mustafa Baloğlu), Nobel Akademik Yayıncılık.
Üstün, P. (2018). Örnekleme Yöntemleri. https://www.Phdernegi.Org/Wp-Content/Uploads/2016/03/ %C3%B6rnekleme_Yontemleri.Pdf
Yılmaz, N. H. (2019). Havacılıkta Emniyet Yönetim Sistemi ve Emniyet Kültürü, Havacılık Çalışanlarında Emniyet Kültürü Ölçümü. Yüksek Lisans Tezi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kocaeli Üniversitesi.
Zikmund, W. G. (1997). Business Research Methods, (5. Edition). The Dryden Press.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 INTERNATIONAL JOURNAL OF SOCIAL HUMANITIES SCIENCES RESEARCH
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
