Investigation of Children Driven to Crime in the Context of Social Media


Abstract views: 0 / PDF downloads: 0

Authors

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.14045242

Keywords:

Social Media, Child Perception, Crime

Abstract

Today, social media is an important risk factor that causes children to be dragged into crime. Children who are exposed to violent, sexual, and criminal content frequently encountered on social media run the risk of accepting such behavior as normal. Because children have not completed their sociological, psychological, and physical development and have unlimited internet access, they are also likely to encounter crime on social media platforms. While they can be the subject of the crime as a victim, it is also possible for them to be the actor of the issue as the one dragged into the crime. Therefore, social media literacy should be given importance in primary school age and children should be taught self-protection skills. In addition, while new types of crimes such as cyberbullying, cyber harassment, and online sexual abuse are regulated in the law, they should also be redefined in terms of HSEs. It is common today that the mental health of children who encounter negative content on the internet is negatively affected and they turn to crime. By Article 2 of the Standard Minimum Rules for the Implementation of the Juvenile Justice System adopted by the United Nations, it is underlined that children involved in crime should be treated differently from adults in the current legal system. For this reason, it would be beneficial for public and private institutions and organizations to produce projects for family counseling services to better raise children, who are the most important members of the family, which is the basis of society, and for directing children prone to crime to education and training activities, which is one of the best activities to be implemented within the scope of social crime. Social media, which provides easy access to all kinds of information, may make it easier for children to get involved in crime. However, social media can also be used to prevent children from falling into crime with positive content, awareness campaigns, and support networks. In this context, in our study, we examine the security measures that need to be taken to prevent children from being dragged into crime and to ensure their adaptation to social life. At the same time, while emphasizing the importance of the criminal system and judicial processes specific to children, we argue that media actors, social media managers, and those responsible for management and supervision should assume social responsibility by considering the best interests of children. Our study aims to examine this issue not only from a legal perspective but also in terms of social benefit and preventing children from turning into a risk group in the future, by using various disciplines.

References

Aichhhorn, A. (1935). Wayward Youth . American Journal of Psychiatry.

Akyayla, B. (2014). Suça Sürüklenen Çocukların Yargılanması Ve Uygulanacak Tedbirler. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. (419173), SB Enstitüsü, Kırıkkale Üniversitesi.

Aslan, Y. (2021). Suça Sürüklenen Çocuklarla İlgili Yapılan Yayınların İncelenmesi . Anatolıan Journal Of Health Research, 2(3), s. 79-86.

Ateş, E. C., & Saluk, A. (2018). Bilişim Suçları Kapsamında Suça Sürüklenen Çocukların İncelenmesi. Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi Humanıtas, 6(12), 154-176.

Ateş, E. C., & Tokay, A. (2018 ). Sosyal Ağ(Medya) Kullanımı ve Suç Mağduriyeti . Online Journal of Technology Addiction & Cyberbullying, 5(1), 1-33.

Aydın, M. Z. (2021). Müslüman Ailede Çocuk Ve Çocuk Eğitiminde Sorumluluklar. Çocuk Ve Medeniyet, 6(12), 47-78.

Aydın, N. (2019). Sosyal Medya Aracılığı İle Hakaret Suçu İşlenmesi. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. (595547), SB Enstitüsü, İstanbul Beykent Üniversitesi.

Badanka Çelikten, B., & Demirli, C. (2018). Suça Sürüklenmiş Çocukların Olumlu Sosyal Ve Saldırgan Davranışlarının Bazı Bireysel Ve Ailesel Faktörler Bağlamında İncelenmesi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 28(1), 78-83.

Berber, N. (2015). Türkiye'de Çocuk Suçluluğu İle Mücadele Politikası Analizi: İstanbul Örneği. [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. (422271), SB Enstitüsü, İstanbul Üniversitesi.

Birleşmiş Milletler. (1985). Birleşmiş Milletler Çocuk Adalet Sisteminin Uygulanması Hakkında Asgari Standart Kurallar (Pekin (Beijing) Kuralları). Pekin : Birleşmiş Milletler .

Bülbül, S., & Doğan, S. (2016). Suça Sürüklenen Çocukların Durumu Ve Çözüm Önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 59(1), s. 31-36.

Bülbül, S., & Doğan, S. (2016). Suça Sürüklenen Çocukların Durumu Ve Çözüm Önerileri . Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Dergisi, 59(1), 31-36.

Ceza Ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü (2024, 07 16). Ceza Ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü . Ceza İnfaz Kurumlarımız: https://cte.adalet.gov.tr/Home/SayfaDetay/cik-genel-bilgi

Demirel, S. D. (2022). Medyanın Etik Sorumluluğu Bağlamında Çocuk Suçluluğu Haberleri Üzerine Bir İnceleme. Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 1(2), 106-136.

Dilber, F. (2014). Kitle İletişim Araçları Ve Suç Olgusu . KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16(özel sayı 1), 60-66.

Doğan, E. (2022). Suça Sürüklenen Çocuklara Yönelik Medya Pratikleri Ve Nefret Söylemi: Video Haberler ve Kullanıcı Yorumları Örneği. TRT Akademi, 7(15), 678-702.

Erbay, A. (2017). Çocuk Ceza İnfaz Kurumlarının Çocuk Tutuklu/Hükümlüler Üstündeki Psikolojik Etkileri . Aydın İnsan Ve Toplum Dergisi, 3(1), 23-33.

Ergündüz, Z. Ş. (2010). Çocuk Suçluluğunda Çocuk İstismarı Olgularının Değerlendirilmesi. [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. (y.n yok), Adli Tıp ve Adli Bilimler Enstitüsü, İstanbul Üniversitesi.

Eyüpoğlu, M., & Eyüpoğlu, D. (2018). Suça Sürüklenen Çocuklarda Psikiyatrik Bozukluklar, Sosyodemografik Özellikler Ve Risk Faktörü . Klinik Psikiyatri Dergisi, 21(1), 7-14.

Gönültaş, B. M., & Kelebek, G. (2017). Metropollerde Önemli Bir Realite: Göç, Çocuk Suçluluğu Ve Sosyal Hizmet Odağında Çözüm Önerileri. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(2), 142-155.

Güler, G. (2017). Suça Sürüklenen Çocukların Biyopsikososyal Değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri J Child Psychiatry Special Topics, 3(3), 220-224.

Güngör, M. (2008). Evrensel Bir Sorun Olarak Çocuk Suçluluğu Ve Sokak Çalışan Ve Yaşayan Çocuklar . Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 25-43.

Hodgkin, R., & Newell, P. (2002). Çocuk Haklarına Dair Sözleşme Uygulama El Kitabı . (Ş. Akipek, Çev.) USA/ New York: UNİCEF.

Homel, P. (2005). A Short History of Crime Prevention in Australia. Canadian Journal of Criminology and Criminal Justice, 47(2), 355-368.

Işık, H. (2006). Çocuk Suçluluğu Ve Okullar İle İlişkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi , 7(2), 287-299.

Kama, A. (2016). Suça Sürüklenen Çocuklar. Sorgun Rehberlik Ve Araştırma Merkezi.

Kamer, V. K. (2013). Çocukların Suça Sürüklenmesine Neden Olan Faktörler İle İlgili Sosyolojik Teoriler . Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 1(12), 219-238.

Kitapçıoğlu Yüksel, T. (2023). Suça Sürüklenen Çocuklara Yönelik Değerlendirme . Kırıkkale Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 1(1), 69-110.

Kızmaz, Z. (2019). Suç Nasıl Önlenebilir? Bütüncül Bir Model Gereksinimi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (46), s. 285-307.

Loeber, R., Farrington, D. P., & Petechuk, D. (2003). Child Delinquency: Early Intervention and Prevention. Child Delinquency Bulletin Series, s. 1-19.

Mevzuat Bilgi Sistemi. (2024, 07 08). Çocuk Koruma Kanunu. Mevzuat Bilgi Sistemi : chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.5395.pdf

Omboto, J. O., Ondiek, G. O., Odera, O., & Ayugi, M. E. (2013). Factors Influencıng Youth Crıme And Juvenıle Delınquency. International Journal of Research In Social Sciences, 5(2), 18-21.

Özcan, Ö. Ö. (2019). Kriminolojide Yeni Bir Yaklaşım: Görsel Kriminoloji. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. SB Enstitüsü, Antalya Akdeniz Üniversitesi

Pelit, K., & Alkan, M. F. (2022). Suça Sürüklenen Çocukların Sosyo-Demografik Ve Suç Özelliklerinin İncelenmesi. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 6(1), 51-65.

Sine Nazlı, R., & Sarı, G. (2019). Kitle İletişim Araçlarının Çocukların Algısına Etkisi: 15 Temmuz Örneği . Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, 32(özel sayı), 13-31.

Şentürk Dızman, Z. (2023). Türkiye'de Suça Sürüklenen Çocukların Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi . International Journal of Eurasia Social Sciences, 1(2), 1153-1169.

TBMM. (2009). Çocuk Ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumları Ve Eğitimevleri İnceleme Raporu . TBMM.

Toğuç, D. (2021). Türkiye'de Çocuk Suçluluğu: Tekirdağ İli Örneği. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi] . SB Enstitüsü, Edirne Trakya Üniversitesi

TUİK. (2024, 07 08). Hanehalkı Bilişim Teknolojileri (BT) Kullanım Araştırması, 2023. Türkiye İstatistik Kurumu: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Hanehalki-Bilisim-Teknolojileri-(BT)-Kullanim-Arastirmasi-2023-49407

Türk Dil Kurumu . (2024). Türk Dil Kurumu Sözcükleri . Türk Dil Kurulu : https://sozluk.gov.tr/

We Are Social . (2024, 07 08). Dıgıtal 2024 : 5 Bıllıon Socıal Medıa Users . We Are Social : https://wearesocial.com/uk/blog/2024/01/digital-2024-5-billion-social-media-users/

Wellsh, B., & Farrington, D. (2012). Science, politics, and crime prevention. Toward a new crime policy, 4(1), 128-133.

Yağcı, S. (2020). İslam Ve Çocuk. Mizanü'l-Hak İslami İlimler Dergisi, 6(11), 529-532.

Yavuzer, H. (2006). Çocuk ve Suç. Remzi Kitapevi .

Yeğen, B. (2008). Ortaöğretim Öğrencilerinin Sosyal Uyumları İle Saldırganlık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi (Kadıköy İlçesi Örneği). [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi], SB Enstitüsü, İstanbul Yeditepe Üniversitesi

Published

2024-10-31

How to Cite

lokmanoğlu, ensar, Çakmakkaya , B. Y., Altun , Z., & Yıldırım , F. (2024). Investigation of Children Driven to Crime in the Context of Social Media. INTERNATIONAL JOURNAL OF SOCIAL HUMANITIES SCIENCES RESEARCH, 11(112), 2149–2157. https://doi.org/10.5281/zenodo.14045242