The Role of Employee Experience in Work-Life Balance Impacts on Well-Being
Abstract views: 29
/ 
PDF downloads: 32
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14257164Keywords:
Work-Life Balance, Well-Being, Employee ExperienceAbstract
The purpose of the study is to determine whether employee experience has a mediating effect (partial or full mediation) on the impact of work-life balance on well-being. In order to achieve the aim of the research, quantitative relationship screening methods were used to examine these relationships between variables. The survey method was used as a data collection tool and analyses were carried out on data obtained from 479 employees using convenience sampling. The study used developed scales of work-life balance, well-being and employee experience as data collection tools. Initially, validity and reliability analyses of the scales were carried out. Correlation and regression tests were then used to test the research hypotheses.
As a result, firstly, a significant and positive relationship was found between work-life balance and both well-being and employee experience, and a significant and positive relationship was found between well-being and employee experience. Furthermore, as a result of the regression analyses conducted to test the research question, it was concluded that the physical environment, the cultural environment and the technological environment, which are the sub-dimensions of employee experience, have a partial mediating role in the relationship between work-life balance and well-being. Based on the data from the study, it can be said that it is necessary for companies to invest in work-life balance and employee experience in order to improve employee well-being, and it would be healthy to develop HR policies and practices in these areas.
References
Abhari, K., Bhullar, A., Le, J., & Sufi, N. (2023). Advancing employee experience management (EXM) platforms. Strategic HR Review, 22(3), 102-107. https://doi.org/10.1108/shr-04-2023-0021
Acar, Y. (2019). Türkiye’de yaşam memnuniyetinin belirleyicileri: İller üzerine bir yatay kesit analizi. Maliye Araştırmaları Dergisi, 5(2), 145-157.
Akın, A., Ulukök, E., & Arar, T. (2017). İş-Yaşam dengesi: Türkiye’de yapılan çalışmalara yönelik teorik bir inceleme, AKÜ İİBF Dergisi, 19(1), 113-124.
Alkan, N. (2022). Yeni esenlik ölçeği: Türkçe formu geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Uluslararası Anadolu Sosyal Bilimler Dergisi, 6(1), 285-306. https://doi.org/10.47525/ulasbid.1011395
Alparslan, A. M., Yastıoğlu, S., Taş, M. A., & Özmen, M. (2022). Yaşamın-İşin anlam kaynakları ve iyi oluş ilişkisi üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 13(33), 14-33. https://doi.org/10.21076/vizyoner.947733
Altıntaş, B., and Altıntaş, M. (2023). Psikolojik dayanıklılık ve iş yaşam dengesi ilişkisi üzerine bir araştırma. International Journal of Disciplines in Economics and Administrative Sciences Studies (IDEAstudies), 9(49), 1095-1106. https://doi.org/10.29228/ideas.68135
Altun D.S., & Yılmaz, K. (2016). Öğretmenlerin işkoliklik eğilimleri ile iş-yaşam dengeleri. E-Kafkas Journal of Educational Research, 3(1), 36-55.
Apaydın, Ç. (2011). Öğretim üyelerinin işe bağımlılık düzeyi ile iş-yaşam dengesi ve iş-aile yaşam dengesi arasındaki ilişki. [Unpublished doctoral dissertation]. Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ankara Üniversitesi.
Ataay, İ. D. (1988). İşletmelerde insangücü verimliliğini etkileyen faktörler (Verimlilik, çalışma zamanı ve ücret tatmini). Mess Yayınları.
Aziz, A., Abdullah, N., KuIshak, A., & Hamid, S. (2016). Work-Family experience: Its relation with self-identity. Sains Humanika, 8(4-2), 99-102. https://doi.org/10.11113/sh.v8n4-2.1067
Bakan, İ., Ozyaşar, K., & Demi̇rbanka, M. (2022). Çalışan esenliği ve iş yaşam dengesinin, örgütsel vatandaşlık üzerine etkisi: Gaziantep ili hastane örneği. Econder International Academic Journal, 6(2), 250-281. https://doi.org/10.35342/econder.1218638
Başaran, R. (2021). Employee experinence management. M. N. Efe (Ed.), In Connect with your management on- the-go. Peter Lang.
Batat, W. (2022), The employee experience (EMX) framework for well-being: an agenda for the future. Employee Relations, 44(5), 993-1013. https://doi.org/10.1108/ER-03-2022-0133
Bello, Z. and Tanko, G. I. (2020). Review of work-life balance theories. GATR Journals, 8(4), 217-218.
Bhatti, M. A. and Alnehabi, M., (2023). Effects of work-life balance, work experience, employees involvement in sports, and employees attitude towards sports on employees job performance: Mediating role of work involvement. Journal of Sport Psychology, 32(4), 382-385.
Bornstein, M. H., Davidson, L., Keyes, C. L. M., & Moore, K. A. (2003). Well-Being: Positive development across the life course. Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
Boylu, A. and Paçacıoğlı, B. (2016). Yaşam kalitesi ve göstergeleri. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 8(15), 137-150. https://doi.org/10.20990/kilisiibfakademik.266011
Can, H., Azizoğlu, Ö. A., & Aydın, E. M. (2015). Örgütsel Davranış. Siyasal Kitabevi.
Chandwani, J., Shah, D., & Shaikh, A. (2021). A study on role of digital technologies and employee experience. Singh, P.K., Polkowski, Z., Tanwar, S., Pandey, S.K., Matei, G., Pirvu, D. (Ed.), In Innovations in Information and Communication Technologies (IICT-2020). Springer. https://doi.org/10.1007/978-3-030-66218-9_2
Chappelle, W. (2000). A brief intervention for promoting health and wellness: A holistic (multidimensional) approach based upon principles of individual systems theory. [Unpublished doctoral dissertation]. George Fox University.
Çırpan, H., Vardarlıer, P. & Koçak, Ö. E. (2019). Kişi-iş uyumu ve yaşam doyumu ilişkisinde işte kendini yetiştirmenin aracı etkisi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(41), 237-242.
Clark, S. C. (2000). Work/Family border theory: A new theory of work/family balance. Human Relations, 53(6), 747-770. https://doi.org/10.1177/0018726700536001
Costa, R. L. D., Gonçalves, R. A. H. G., Feixeira, C., Dias, A. L., & Pereira, L. F., (2020). The work-life balance and job satisfaction. International Journal of Services and Operations Management, 1(1), 1-12.
Coyle-Shapiro, J., & M. Shore, L. (2007). The employee–organization relationship: Where do we go from here?. Human Resource Management Review, 17(2), 166-179.
Daft, R. (2015). Örgüt kuramları ve tasarımını anlamak. Nobel Yayıncılık.
Deal, T. E. and Kennedy, A.A. (1982) Corporate cultures: The rites and rituals of corporate life. Addison Wesley Publishing Company.
Delecta, P. (2011). Work life balance. International Journal of Current Research, 3(4), 186-189.
Dikmen, A. A. (1995). İş doyumu ve yaşam doyumu ilişkisi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 50(03), 115-127.
Drnovšek, M., Slavec, A., & Aleksić, D. (2024). “I want it all”: exploring the relationship between entrepreneurs’ satisfaction with work–life balance, well-being, flow and firm growth. Review of Managerial Science, 18(3), 799-826. https://doi.org/10.1007/s11846-023-00623-2
Dursun, S., Kaya, U., & İştar, E. (2016). Kişilik - iş uyumunun duygusal tükenmişlik ile iş ve yaşam doyumu üzerinde etkisi: muhasebe meslek mensupları üzerinde bir uygulama. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 5(9), 55-69.
Elmin, A., and Ulaştıran, T. (2023). İnsan kaynakları yönetiminde güncel bir yaklaşım olarak çalışan deneyimi: Keşfedici bir içerik analizi. Süleyman Demirel Üniversitesi İnsan Kaynakları Yönetimi Dergisi, 2(2), 54-68.
Eren, E. (1993). Yönetim psikolojisi, Beta Basım Yayın Dağıtım.
Eryılmaz, A., and Ercan, L. (2011). Öznel iyi oluşun cinsiyet yaş grupları ve kişilik özellikleri açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36), 139.
Farndale, E., and Kelliher, C. (2013). Implementing performance appraisal: Exploring the employee experience. Human Resource Management, 52(6), 879-897. https://doi.org/10.1002/hrm.21575
Fidanboy, C. Ö. (2019). Çalışanların yaşam doyumuna yönelik algıları, örgütsel özdeşleşme düzeyleri ve akış deneyimi arasındaki ilişkiler: Bilişim sektörü örneği. International Journal of Society Research, 12, 822-849. https://doi.org/10.26466/opus.583983
Flugel, J. C. (1925). A quantitative study of feeling and emotion in every day life. British Journal of Psychology, 15, 318-355.
Gabriel, K.P. and Aguinis, H. (2022). How to prevent and combat employee burnout and create healthier workplaces during crises and beyond. Business Horizons, 65(2), 183-192.
Genç G. S., Genç, V., & Gümüş, M. (2016). Otel İşletmelerinde duygusal zekanın iş stresi ve iş yaşam dengesi üzerindeki etkisi. Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, 6(2/1), 97-112.
Gerçek, M. (2022a). Çalışanların gözünden açık ofi̇s deneyi̇mi̇: Ni̇tel bi̇r araştırma. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 23(1), 149-163. https://doi.org/10.31671/doujournal.1064650
Gerçek, M. (2022b). İKY’de güncel bir yaklaşım: çalışan deneyimi kavramının bibliyometrik analizi. Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(2), 206-228.
Giancaspro, M. L., Gemmano, C. G., & Manuti, A. (2023). The art of designing work: Work/Family interface as a mediator in the relationship between work design, burnout, and performance. Behavioral Sciences, 13(12). https://doi.org/10.3390/bs13120965
Greenhaus, J. H., Allen, T. D., & Spector, P. E. (2006). Health consequences of work-family conflict: The dark side of the work-family interface. P. L. Perrewé and D. C. Ganster (Ed.), In Employee Health, Coping and Methodologies. Emerald Group Publishing Limited. http://dx.doi.org/10.1016/s1479-3555(05)05002-x
Grzywacz, J. G. and Carlson D. S. (2007). Conceptualizing work–family balance: Implications for practice and research. Advances in Developing Human Resources. 9(4), 455-471.
Guest, D. (2002). Perspectives on the study of work-life balance. Social Science Information, 41(2), 255-279.
Güler, E.K., Tutgun, Ünal, A., & Tarhan, N. (2022). Z kuşağının yaşam anlam ve amaç algılarının incelenmesi. Bayterek Uluslararası Akademik Araştırmalar Dergisi, 5(2), 179-198. https://doi.org/10.48174/buaad.52.6
Günaydın, S. C. and İnal, İ.H., (2022), Örgütlerde mutluluk: Psikolojik esenlik, dönüştürücü liderlik ve takım performansı üzerine bütüncül bir model önerisi, Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 61-118.
Gürsoy, Ö. and Sevin, D. (2021). Boş zaman aktivitelerine katılım ile algılanan wellness (esenlik) ilişkisi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 18(42), 5444-5479.
Hamarta, E. and Baş, V. (2015). Üniversite öğrencilerinde değerler ve yaşamın anlamı arasındaki ilişki. Değerler Eğitimi Dergisi, 13(29), 369-382. https://hdl.handle.net/20.500.12452/1969
Hoşten, G. and Dalbay, N. (2018). Kapalı ortam hava kalitesinin ofis ortamlarında iş sağlığı ve güvenliği açısından değerlendirilmesi. Aydın Sağlık Dergisi, 4(2), 1-12.
Huppert, F. A. (2009). Psychological well-being: Evidence regarding its causes and consequences. Applied Psychology: Health & Well-Being, 1(2), 137-164. https://doi.org/10.1111/j.1758-0854.2009.01008.x
Irak, D. U. (2014). Birey-Çevre uyumu: Çalışanların örgüt uyumlarının yaşama ilişkin doyum ve işten ayrılma niyetiyle ilişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 29(74), 34-45.
Kalliath, T. and Brough, P. (2008). Work-life balance: A review of the meaning of the balance construct. Journal of Management & Organization, 14(3), 323-327. https://doi.org/10.5172/jmo.837.14.3.323
Kaygın, E. and Bağcıoğlu, D. (2018). Çalışanların öz yeterliliklerinin ve esenlik algılarının işe adanmışlıklarına etkisi: İlaç sektörü örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 607-626.
Kazmierska, A. R. and Stankiewicz, K. (2016). Work–life balance: Does age matter?. International Journal of Stress Management, 55(3), 679-688.
Keser, A. (2005). İş doyumu ve yaşam doyumu ilişkisi: Otomotiv sektöründe bir uygulama. Çalışma ve Toplum, 4(7), 77-96.
Koç, H., (1991). İş ve insan ilişkileri. Gazi Büro Kitabevi.
Kofodimos, J. R. (1993). Balancing act: How managers can integrate successful careers and fulfilling personal lives. Jossey-Bass.
Kolakowski, M., Royle, T., Walker, E. D., & Pittman, J. (2020). Reframing employee well- being and organizational commitment. Journal of Organizational Psychology, 20(5), 30-42. https://doi.org/10.33423/jop.v20i5.3689
Korkmaz, H. T. E. (2021). Sağlık sektöründe duygusal emeğin kişilik ve psikolojik esenlikle ilişkileri. Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(1), 59-83.
Kurtuluş, E., Kurtuluş, H. Y., Birel, S., & Batmaz, H. (2023). The effect of social support on work-life balance: The role of psychological well-being. International Journal of Contemporary Educational Research, 10(1), 239-249.
Kuzulu, E., Kurtuldu, S., & Özkan, G. V., (2013). İş yaşam dengesi ile yaşam doyumu ilişkisi üzerine bir araştırma, Sakarya İktisat Dergisi, 2(1), 88-127.
Lee, M. and Kim, B. (2023). Effect of employee experience on organizational commitment: Case of South Korea. Behavioral Sciences, 13(7), 521. https://doi.org/10.3390/bs13070521
Lewis, S. and Beauregard, T. A. (2018). The meanings of work-life balance: A cultural perspective. Shockley K. M., Shen, W., & Johnson, R. C., (Ed.) In The Cambridge Handbook of the Global Work–Family Interface. Cambridge University Press, 720-732.
Lunau, T., Bambra, C., Eikemo, T. A., Van der Wel, K. A., & Dragano, N. (2014). A balancing act? Work–life balance, health and well-being in European welfare states. European Journal of Public Health, 24(3), 422-427. https://doi.org/10.1093/eurpub/cku010
Maxwell, G. A. (2005). Checks and balances: the role of managers in work–life balance policies and practices. Journal of Retailing and Consumer Services, 12(3), 179-189.
Maxwell, G. A. and McDougall, M., (2004). Work–life balance, Public Management Review, 6(3), 377-393.
Mikušová, M., Raguž, I. V., & Horváthová, P. (2023). Economic and social aspects of three generations’ well-being. Economic Research-Ekonomska Istrazivanja, 36(1), 1-25.
Moganadas, S. R. and Goh, G. G. G. (2022). Digital employee experience constructs and measurement framework: A review and synthesis. International Journal of Technology, 13(5), 999-1012.
Morgan, J. (2017). The employee experience advantage: How to win the war for talent by giving employees the workspaces they want, the tools they need, and a culture they can celebrate. Wiley.
Morgan, J. (2018). The technological environment in employee experience. Leader to Leader, (87), 28-35.
Morgan, J. (2020). Meeting the greatest challenges for leaders of the future. Leader to Leader, (96), 19-26.
Nalbantoğlu, S. Y. and Köse, M. (2021). Sürdürülebilir insan kaynakları yönetimi için çalışan deneyimi uygulamaları. Business, Economics and Management Research Journal, 4(2), 72.
Nieboer, A., Lindenberg, S., Boomsma, A., & Bruggen, A. C. V. (2005). Dimensions of well-being and their measurement: The SPF-IL scale. Social Indicators Research, 73, 313-353.
Özavcı, R., Özkan, E., & Koç, O. (2022). Özel sektör çalışanlarında mutluluk ve yaşam doyumu ilişkisi. International Journal of Sport Exercise and Training Sciences IJSETS, 8(4), 143-151. https://doi.org/10.18826/useeabd.1192071
Özkalp, E., Kırel, Ç., & Cengiz, A. A. (2006). Kültür ve örgütsel yaratıcılık ilişkisi: Örnek bir fabrika uygulaması. Öneri, 7(25), 17-28.
Padhi, S. and Joshi, S. (2022). Impact of employer branding on employee attraction and retention. Journal of Strategic Human Resource Management, 11(1), 35-45.
Pamuk, M. M. and Marşap, A. (2023). İş-Yaşam dengesi, kişi-örgüt uyumu ve kişi-iş uyumunun örgütsel özdeşleşme üzerindeki etkileri. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(3), 73-80.
Panneerselvam, S. and Balaraman, K. (2022). Employee experience: the new employee value proposition. Strategic HR Review, 21(6), 201-207). https://doi.org/10.1108/shr-08-2022-0047
Plaskoff, J. (2017). Employee experience: the new human resource management approach. Strategic HR Review, 16(3), 136-141. https://doi.org/10.1108/SHR-12-2016-0108
Rahim, N. B., Osman, I., & Arugman, P. V. (2020). Linking work-life balance and employee well-being: Do supervisor support and family support moderate the relationship?. International Journal of Business and Society, 21(2), 588-594.
Raja, S. and Stein, S. L. (2014). Work-Life balance: History, costs, and budgeting for balance. Clinics in Colon and Rectal Surgery, 27(2), 071–074. https://doi.org/10.1055/s-0034-1376172
Rasca, L. (2018). Employee experience - An answer to the deficit of talents, in the fourth industrial revolution. Quality - Access to Success, 19(3), 9-14.
Rothe, P., Sarasoja, A. L., & Heywood, C. (2015). Short-distance corporate relocation: The employee experience. Facilities, 33(1-2), 38-60. https://doi.org/10.1108/f-05-2013-0037
Sabancı University Research Database. (2012). Türkiye'de sağlık: toplumbilimsel bir değerlendirme. https://research.sabanciuniv.edu/id/eprint/19127/
Savcı, İ. (2015). Çalışma yaşamı ile çalışma dışı yaşam alanlarının ilişkisi üzerine kuramsal yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 54(4), 145-166.
Schaufeli, W. B. and Bakker, A.B. (2004). Job demands, job resources, and their relationship with burnout and engagement: A multi-sample study. Journal of Organizational Behavior, 25(3), 293-315.
Sezer, S. (2012). A view to the subject of the meaning of life in terms of theoretical and psychometric studies. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 45(1), 209-228. https://doi.org/10.1501/Egifak_0000001242
Sirgy, M. J. and Lee, D.-J. (2018). Work-Life balance: An integrative review. Applied Research Quality of Life, 13(1), 229-254. https://doi.org/10.1007/s11482-017-9509-8
Smeltzer, S. C., Cantrell, M. A., Sharts-Hopko, N. C., Heverly, M. A., Jenkinson, A., & Nthenge, S. (2016). Psychometric analysis of work/life balance self-assessment scale. Journal of Nursing Measurement, 24(1), 5112.
Sutton, A. and Atkinson, C. (2023). Performance at the cost of well-being? Testing the multi-level effects of HR practices on organisational performance via employee experiences and well-being. Evidence-Based HRM, 11(4), 675-694. https://doi.org/10.1108/EBHRM-12-2022-0299
Temel, A., (2006), Organizasyonlarda işkolizm ve işkolik çalışanlar. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 8(2), 105-125.
Toker, B. and Kalıpçı, M. B. (2022). Çalışanların iş-yaşam dengesinin yaşam doyumuna etkisi: Otel işletmelerinde bir uygulama. Alanya Akademik Bakış, 7(1), 77-90.
Topgül, S., (2016), İş ve aile yaşamı dengesi(zliği)nin kadın çalışanlar üzerindeki etkileri. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 23(1), 217-231.
Tortumlu, M. and Taş, M. A. (2020). İşyeri kabalığı ve mutluluk ilişkisinde iş yaşamında yalnızlığın düzenleyici etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 23(2), 706-719.
TrongLuu, T. (2019). Discretionary HR practices and employee well-being. Personnel Review, 49(1), 43-66. https://doi.org/10.1108/PR-05-2018-0162
Tuomi, K. and Vanhala, S. (2006). HRM company performance and employee well-being. Management Revue, 17(3), 241-255.
VanderWeele T. J. (2017). On the promotion of human flourishing. Proceedings of the National Academy of Sciences of the U.S.A., 114(31), 8148–8156. https://doi.org/10.1073/pnas.1702996114.
Whitter, B. (2019). Employee experience: Develop a happy, productive and supported workforce for exceptional individual and business performance. KoganPage.
Wilkins, A. L. and Ouchi, W. G. (1983). Efficient cultures: Exploring the relationship between culture and organizational performance. Administrative Science Quarterly, 28(3), 468-481. https://doi.org/10.2307/2392253.
Xi, M., Zhao, S., & Wattoo, M. A. (2018). Perceived organizational support and employee well- being: Testing the mediatory role of work–family facilitation and work–family conflict. Chinese Management Studies, 12(2), 469-484. https://doi.org/10.1108/CMS-07-2017-0211
Yavuz, N. and Sağlam, M. (2018) İşkoliklik ve İşten ayrılma niyeti arasındaki ilişkide iş yaşam dengesinin aracılık rolü. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(4), 922-952.
Yohn, D. L. (2020). Brand authenticity employee experience and corporate citizenship priorities in the COVID-19 era and beyond. Strategy & Leadership, 48, 33-39.
Zalta, E. N., Nodelman, U., Allen, C., Kim, H., & Oppenheimer, P., (2021). Well-Being. Stanford Encyclopedia of Philosophy, 1-12.
Zheng, C., Molineux, J., Mirshekary, S. & Scarparo, S. (2015). Developing individual and organisational work-life balance strategies to improve employee health and wellbeing. Employee Relations, 37(3), 354-379. https://doi.org/10.1108/ER-10-2013-0142
Zoogah, B. D., Degbey, W. Y., & Akoto, E. J. K. (2023). Ethnic obligation and employee well-being: The moderating role of relative deprivation. Africa Journal of Management, 9(4), 423-454. https://doi.org/10.1080/23322373.2023.2274652
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 INTERNATIONAL JOURNAL OF SOCIAL HUMANITIES SCIENCES RESEARCH
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
