SEYH GÂLİB’İN BİR ŞARKISINI ŞERH DENEMESİ

Özet

Türklerden çıkmış olan şarkı tarzı, dörtlükler halindedir ve bestelenmek için kaleme alınır. Şarkı için; on yedinci yüzyılda Nâ’ilî ile başlamış, Nedîm’le revaç bulmuş, Şeyh Gâlib’le zenginleşmiş ve pek çok mûsıkî üstadının katkılarıyla da Türk Sanat Mûsıkîsi’nin önemli bir şubesi olarak günümüze kadar gelmiştir, demek mümkün. On sekizinci yüzyılda yaşayan ve dîvân şiirinin zirve şahsiyetlerinden sayılan Şeyh Gâlib, mesnevi ve gazelde olduğu gibi şarkı türünde de maharet göstermiş bir şairimizdir. Onun, şerhinde bulunduğumuz bu şarkısı, bestelenmiş eserleri içinde ünlü olanlardandır. Söz konusu manzume, beş bentten (dörtlük) oluşmaktadır ve aşk ekseninde vefaya, sadakate dair sarsılmaz bir kararlılığı işlemektedir. Şiirde, hitap edilen sevgilinin kim olduğuna dair tam bir tespite varmamızı imkânsız kılacak derecede tasavvufi sembollere, zengin çağrışımlara yer verildiğini görüyoruz. Böylelikle, bu şarkının, her meşrepteki okuyucuya aynı anda hitap etme amacıyla kaleme alındığı anlaşılmaktadır. Kimi ders kitaplarında yalnızca günümüz Türkçesiyle nesre çevrildiğini gördüğümüz bu şarkıyı şerh denememizden amaç, rafine kültürümüz ve zevkımizin güncellenmesine katkıda bulunmakt