Dijital Dönüşüm ve Paradigmal Değişim Olarak Dijital Yönetişim


Abstract views: 141 / PDF downloads: 65

Yazarlar

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.10042350

Anahtar Kelimeler:

Yönetişim, Dijital Dönüşüm, Dijital Yönetişim

Özet

Bu çalışmanın amacı, dijital dönüşümün etkisiyle yönetişimde meydana gelen paradigmal değişimi açıklamaktır. Yönetişim, özel sektörde geliştirilen ve daha sonra kamu yönetiminde de uygulanan bir karar alma tekniğidir ve paydaşların çıkarlarını maksimum hale getirebilmek için diğer paydaşlarla rekabet etmesi anlayışına dayanmaktadır. Yönetişim, dijital teknolojilerin geliştirilmesinden önce analog ve elektronik teknolojilerin yaygın olarak kullanıldığı dönemde neoliberal yaklaşım aracılığı ile geliştirilmiş ve uygulaması yaygınlaştırılmıştır. Dijital dönüşümün gerçekleşmesi ile dijital dönüşüm öncesi iktisadî yapı, iş örgütlenmeleri, kamu yönetiminin yapısı ve işleyişi ve toplumdaki diğer her kurum ve işleyiş, yeni bir verimlilik ve etkinlik anlayışına uygun olarak yapılandırılmıştır. Dijital dönüşüm, analog yönetişimi dijital hale getirerek köklü bir değişim gerçekleştirmeyi mümkün hale getirmiştir. Çalışmada, Yeni Kamu Yönetimi yaklaşımının aşılarak dijital yönetişim ile yeni bir liberal kamu yönetimi anlayışının oluşturulması değerlendirilmiştir. Bu amaçla, keşfedici nitel araştırma yöntemiyle literatür taraması yapılmıştır. Paradigmal değişim, analog yönetişimin, e-devletin gelişimi ile e-yönetişime dönüşümünü, dijital dönüşümün gerçekleşmesi ile e-yönetişimin de dijital yönetişime dönüşümünü ifade etmektedir.

Referanslar

Aadil, A., Gelb, A., Giri, A., Mukherjee, A., Navis, K. ve Thapliyal, M. (2019). Digital governance: Is krishna a glimpse of the future?. Center For Global Development, Working Paper 512, 1-54.

Bahçavan, G. (2006). Yönetişim ve Türkiye uygulaması. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Batool, S., Gill, S. A., Javaid, S. ve Khan, A. J. (2021). Good governance via e-governance: Moving towards digitalization for a digital economy. Review of applied management and social sciences, 4, (4), 823-836. DOI: https://doi.org/10.47067/ramss.v4i4.186

Bera, S., Rahut, D. B. ve Yao, Y. (2023). Digital governance pathways,; Multidimensional challenges in the absence of a scientific foundation are not a deterrent to successful ımplementation. Asian development bank institute, ADBI Working paper series, 1363. https://doi.org/10.56506/OKJT9039

Bialozyt, W. (2017). Digital governance, a new chapter of public management theory and practice. Mazowsze Studia Regionalne, 22, 117-29. http://dx.doi.org/10.21858/msr.22.08.

Chung, C-S.; Choi, H. ve Cho, Y. (2022). Analysis of digital governance transition in south korea: Focusing on the leadership of the president of the president for government innovation. Journal of open innovation: Technology, market, and complexity, 8, 2, 1-28. https://doi.org/10.3390/ joitmc8010002

Coşkun, G. (2019); Dijital çağ yönetişimi: İhtiyaç temelli bütünleşme. http://www.nirvanasosyal.com/h-319-dijital-cag-yonetisimi-kamu-yonetiminde-ihtiyac-temelli-butunlesme-cabasi.html.

Demirkıran, S. (2022). Dijital çağda kamu yönetimi, iki binli yıllardan sonra dünyada kamu yönetiminde meydana gelen değişimler ve Türk kamu yönetimine yansımaları [Yayınlanmamış doktora tezi]. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Dimeski, B. (2019). New public management and digital era governance approaches in function of promoting entrepreneurship in the public sector. Journal of Public Administration, 1 (1), 48-54.

Dunleavy, P., Margetts, H. (2015). Design principles for essentially digital governance. Paper to the 111th Annual meeting of the american political science association (1-11) içinde. San Francisco, September 3-6.

Dunleavy, P., Margetts, H., Bastow, S., & Tinkler, J. (2006). Digital era governance—IT corporations, the state and e-government. New york: Oxford university press. 289 pp. https://doi.org/10.1177/0894439307304515

Filgueiras, F. ve Almeida, V. (2021). Governance for the digital world, neither more state nor more market, London: Palgrave macmillan cham, (eBook). https://doi.org/10.1007/978-3-030-55248-0

Fishenden, Jerry, and Mark Thompson (2012). Digital government, open architecture, and innovation: Why public sector IT will never be the same again. Journal of public administration research and theory 23:977–1004. doi: 10.1093/jopart/mus022.

Floridi, L. (2015). The new grey power. Philosophy & technology, 28, 329–332. https://doi.org/10.1007/ s13347-015-0206-y.

Hanisch, M., Goldsby, C. M., Fabian, N. E. ve Oehmichen, J. (2023). Digital governance: A conceptual framework and research agenda, Journal of business research, 162, 1-13. https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2023.113777.

Holzer, M. ve Kim, S-T. (2005). Digital governance in municipalities worldwide, a longitudinal assessment of municipal websites throughout the world, The Governance institute national center for public productivity, Rutgers, the state university of new jersey, campus at newark. Digital Governance in Municipalities Worldwide (2005)... (vifapol.de).

Karagöz, U. (2020). Türkiye’de kamu yönetiminin dijital dönüşümü: Ulusal veri santrali model önerisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Hacı bayram veli üniversitesi lisanüstü eğitim enstitüsü, Ankara.

Karakaş, O. ve Doğru, Y. B. (2021). E-yönetişim bağlamında milli eğitim bakanlığı web sitesinin analizi, International social sciences studies journal, 7 (80), 1243-1256. DOI:10.26449/sssj.3068

Kavut, S. (2023). Dijital dönüşüm çağında gözetimin elektronikleşmesi: Panoptikon’dan süperpanoptikon’a gözetim toplumu. Communicata, 25, 22-27. DOI: 10.5152/communicata.2023.23029.

Kılıçaslan, E. ve Yücel, D. (2022). Ulus devletten geleceğin metaverse devletine değişen dünyada devletin evrimi ve kamu politikası, 8. İstanbul güvenlik konferansı, “Post-güvenlik ikilemler, entegrasyonlar, modeller ve asya” (1-17). Ulus_Devletten_Geleceğin_Metaverse_Devletine_pdf_34dfcd2a-96a0-4b64-8295 f24906311ae0.pdf (tasam.org).

Kitsing, M. (2021). Alternative futures for digital governance, in proceedings of dg. O 2019: 20th Annual ınternational conference on digital government research, (48-59.) June 18-20, 2019, Dubai, united arab emirates. ACM, New york, USA. https://doi.org/10.1145/3325112.3325238 .

Kundi, G. M., Shah, B. ve Nawaz, A. (2008). Digital pakistan: Opportunities & challenges. Journal of information systems and technology management, 5 (2), 365-390. DOI:10.4301/S1807-1775200800 0200009

Lindquist, E. A. (2022). The Digital era and public sector reforms: Transformation or new tools for competing values?, Can public admin, 65, 547-568. DOI: 10.1111/capa.12493.

Meijer, A., Bolivar, R. M. P. ve Gil-Garcia, R. (2018). From e-government to digital era governance and beyond: lessons from 15 years of research into ınformation and communications technology in the public sector. Journal of public administration research and theory, virtual issues, 1-6. EGov_Introduction.pdf.

Milakovich, M. E (2012). Digital governance new technologies for ımproving public service and participation. New york: Routledge. Digital Governance: New Technologies for Improving Public Service and ... - Michael E. Milakovich - Google Kitaplar

Milakovich, M. E. (2014). Digital governance and colloborative strategies for ımproving service quality. Proceedings of the international conference on knowledge management and information, Sharing (KMIS), 109-118. DOI: 10.5220/0005021001090118

Moon, C. ve Moon, M. J. (2023). Government and digital governance. Routledge handbook of korean politics and public administration New york: Routledge.

OECD (2017). Benchmarking digital government strategies in MENA Countries, OECD digital government studies, OECD Publishing, Paris. http://dx.doi.org/10.1787/9789264268012-en

Özdemir, A. (2023). Dijital dönüşümün örgütsel çevikliğe etkisi [Yayınlanmamış doktora tezi]. Karabük üniversitesi lisansüstü eğitim enstitüsü.

Özer, M. A. (2006). Yönetişim üzerine notlar. Sayıştay dergisi, 63, 59-90.

Özer, M. A. (2017). Önetişimden dijital yönetişime: paradigma değişiminin teknolojik boyutu. Hak iş uluslararası emek ve toplum dergisi, 6 (16), 457-479.

Rhodes, R. A. W. (2006). The new governance: Governing without government, Political Studies, 44(4), 652-667.

Saylam, A. (2022). E-devlet kavramının dijital devlet ve elektronik/dijital yönetişim kavramları ekseninde değerlendirilmesi, Üçüncü sektör sosyal ekonomi dergisi, 57(3), 2130-2149.

Utlu, E. ve Er, A. (2021). Yerel katılım bağlamında dijital dönüşümden dijital yönetişime belediyeler: Uygulamalar, imkânlar ve öneriler. Kocaeli üniversitesi sosyal bilimler dergisi, KOSBED, 41, 97-110. https://doi.org/10.35343/kosbed.864042

Warsono, H., Yumono, T. ve Putranti, I. R.(2023). Analyzing technology acceptance model for collaborative governance in public administration: Empirical evidence of digital governance and perceived ease of use, International Journal of data and network science, 7, 41-48.

West, D.M. (2005). Digital government: Technology and public sector performance. Princeton university press: Princeton and oxford.

Wilkin, J. (ed.), 2013 Jakość rządzenia w Polsce. Jak ją badać monitorować i poprawiać?, Warszawa: Wydawnictwo naukowe SCHOLAR.

Yanar, H. İ., Çetin, M. Ş. ve Kılıç, V. (2022). Devletsiz yönetişimin yeni ekonomik enstrümanı: Kripto para ve geleceği. Kırıkkale üniversitesi sosyal bilimler dergisi, 12 (1), 23-48.

İnsani Gelişme Vakfı-İNGEV (2021). Yerel yönetimlerde dijital yönetişim fırsatları. İngev.org

Yılmaz, B., Aktin D. ve Özbay, K. (2020). Dijital çağda yönetişim yaklaşımı ve e-belediyecilik hizmetlerinde dijital beceri unsuru: Kocaeli örneği. M. A. Salepçioğlu ((Ed). Kurumsal yönetim ve sürdürülebilirlik sempozyumu (s. 323-344) içinde. İstanbul aydın üniversitesi yayınları.

İndir

Yayınlanmış

2023-10-26

Nasıl Atıf Yapılır

Sarıtürk, M. (2023). Dijital Dönüşüm ve Paradigmal Değişim Olarak Dijital Yönetişim. International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR), 10(100), 2784–2800. https://doi.org/10.5281/zenodo.10042350