Uluslararası Çevre Sözleşmeleri ve Türkiye de Çevre Politikaları
Abstract views: 342
/ 
PDF downloads: 170
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10732724Anahtar Kelimeler:
Çevre, Türkiye'de Çevre Politikası, Çevresel Düzenlemeler, Uluslararası Çevre SözleşmeleriÖzet
Dünyada yaşayan insangillerin hayatlarını devam ettirmek için mücadele ettiği ve bu mücadeleyi doğa ile yaptığı, bu şekilde etkileşime girdiği bir gerçekliktir. Çevresiyle etkileşime giren insanoğlunun günümüz dünyasında çevre sorunlarına bakışı ve çevre sorunlarının geçmişten günümüze geldiği noktayı küresel boyutlarda ele almak ve çözüm önerileri getirmek gerekli olmuştur. Bu kapsamda uluslararası boyutta gerçekleştirilen birçok sözleşme ve anlaşmalar çevrenin önemini daha da arttırmakta olduğunu göstermektedir. Ülkelerin ulusal bağlamda yapacakları girişimler çevrenin uluslararası anlamda önemli yeri olacaktır. Çevresel sorunlara yapılacak girişimler uluslararası anlamda büyük önem taşıdığı yadsınamayacaktır. İlk olarak birleşmiş milletlerin 1972 yılında düzenlediği Stockholm Konferansı çevre konusunda çok önemli bir başlangıç kabul edileceğini görmekteyiz. Bu konferansın geniş katılımlı düzeyde yapılması ve çevreye bütünsel bakış geliştirmeleri açısından oldukça ciddiye alınmaktadır. Buradan çıkacak sonuçlardan biriside Dünya Çevre Günü olarak belirlenen tarihtir. Dolayısıyla çevre günü belirlenmesiyle bilinçli adımların ilkleri gerçekleştirildiği kabul edilmektedir. Stockholm Konferansı tüm katılımcı ülkelerce ciddi bir başlangıç kabul edilmiş ve ülkemizde de üzerine düşülecek konular arasında yerini almıştır.
Referanslar
Adams, W.M. (2001). Green Development: Environment and sustainability in the third world (2.Baskı). London: Routledge.
Alagöz, M. (2007). Sürdürülebilir Kalkınmada Çevre Faktörü: Teorik Bir Bakış, Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, 11, 1-12.
Algan, N., & Dündar, A. K. (2005). Türkiye'nin Çevre Konusunda Verdiği Sözler, Tübitak Matbaası.
Algan, N. (2008). İklim Etiği. Mülkiye Dergisi, 32(259), 191-204.
Aytekin, N. (2010). Türkiye’de Gazete Reklamlarında Doğa İmgesinin Sunumu, [Yayımlanmamış Doktora Tezi], Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bal, H.Ç. (2012). Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Çevre Sorunlarıyla Mücadele Aracı Olarak Kirlilik İzleri Piyasasının Etkinliği, [Yayımlanmamış Doktora Tezi], Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Başol, K. & Gökalp M. (2009). Ekonomi ile Çevre Sorunları Arasındaki İlişkilere Bir Bakış-I. http://www.ekolojidergisi.com.tr//1-9.pdf.
Budak, S. (2000). Avrupa Birliği ve Türk Çevre Politikası. Büke Yayınları.
Baykal ve Baykal, (2008). Küreselleşen Dünya'da Çevre Sorunları, 5(9), 1-17
Görmez, K. (2007). Çevre Sorunları, Nobel Yayınevi.
Hamamcı, C. (1997). Çevrenin Uluslararası Boyutu, (Yay. Haz.: Ruşen Keleş). İnsan Çevre Toplum içinde (s. 394-412). İmge Yayınevi.
Karasar, N.(1984). Bilimsel Araştırma Metodu. Hacettepe Taş Kitapçılık.
Kaya, Y. (2011). Çok Taraflı Çevre Anlaşmalarına Uyum Sorunu ve Türkiye Üzerine Bir Değerlendirme, Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 16/2, 439-462.
Keleş, R., Hamamcı, C. & Çoban, A. (2012). Çevre Politikası, İmge Kitabevi.
Keleş, R. ve Hamamcı, C. (2005). Çevre Politikası. (5. Basım), İmge Kitabevi.
Konur, M. (2012). Avrupa Birliği Çevre Politikası ve Türkiye Üzerine Etkileri, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Meadows, D. H., Meadows, D. L., & Randers, J. (1993). Beyond the limits: an executive summary, Bulletın Of Scıence Technology And Socıety, 13/1, 3-14.
Newman, P. (2003). The Social Side of the State Sustainability Strategy. Department of the Premier and Cabinet, Government of Western Australia. http://www.nrm.wa.gov.au/media/19609/state_ sustainability_strategy_2003. pdf.
Özey, R. (2005). Çevre sorunları. Aktif Yayınevi.
Özmehmet, D. E. (2008). Dünyada ve Tükiye’de Sürdürülebilir Kalkınma Yaklaşımları, Journal of Yaşar University, 3(12), 1853- 1876.
Talu, N. (2004). TBMM’de Çevre Siyaseti, Nobel Yayınları.
Türkeş, M., Sümer, U. M. ve Çetiner, G. (2000). Küresel iklim değişikliği ve olası etkileri. Çevre Bakanlığı, Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi Seminer Notları, 1-17.
Torunoğlu, E. (2003). Tübitak Vizyon 2023: Panel için notlar: Sürdürülebilir kalkınma paradigması üzerine ön notlar. Tübitak.
Toprak, Z. (2012). Çevre Yönetimi ve Politikası, Albi Yayınları.
Türk, M. & Gök, A. (2010). Yeşil Pazarlama Anlayışı Açısından Üretici İşletmelerin Sosyal Sorumluluğu, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(32), 199-220.
UN Climate Change (2019). What is the Paris Agreement, https://unfccc.int/process-and-meetings/the-paris-agreement/what-is-the-parisagreement.
Yıldız, K., Sipahioğlu, Ş., & Yilmaz, M. (2009). Çevre Bilimi ve Eğitimi, Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2020). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, (12. Baskı). Seçkin.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
