An Evaluation of Magrâvî's Criticism of Some Explanators and Imam Ghazali in his work “Al-Mufassirûn”-The Example of the Burning of Ihyau Ulumi’d-Din-
Abstract views: 59
/ 
PDF downloads: 85
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.8196537Keywords:
Ghazâlî, İhyâ'ü ulûmi'd-dîn, Magrâvî, Criticism, Tolerance.Abstract
It is known that Abu Hamid Mohammad al-Ghazali (d.505/1111) has an important place in the cultural history of Islamic Civilization. He wrote valuable works on many subjects. His work, which has been famous for centuries, is Ihyâu Ulumi'd-Dîn. In terms of content, it can be said that Ihyâ was written with the aim of diagnosing and treating spiritual diseases that occur in Muslims. In other words, Ihyâ has been accepted as Imam Ghazali's project to improve and gain moral virtue for Muslims. In the work called Ihyâ, besides the values such as worship for Muslims, the factors that build and destroy people are discussed. As it is known, almost every work has been appreciated by some circles and criticized by some. This is also true for Imam Ghazali's book Ihyâ. As a matter of fact, some of them went so far as to bless Ihyâ in the category of sacred text, while others accepted him as the source of strife and corruption; Some official authorities forbade keeping it in homes, and even went so far as to burn it in the presence of the public. This includes the Magrib Sultan Ali b. Yusuf b. Tâşfîn (d.537/1143) can be given as an example. Ali b. This behavior of Yusuf encouraged many people and caused them to go to extremes. This negative point of view is still alive. Today, one of those who criticize Imam Ghazali's Ihyâ very harshly is Abu Sahl Mohammad al-Magravi. He has Salafi thought in the theological context. Magrâvî, who does not adhere to normal standards in criticism, sees the burning of Ihyâ as a normal behavior. Magrâvî was not content with al-Ghazali in his criticism, and he did not refrain from criticizing many scholars. For example, Cârullah ez-Zamakhshari (d.538/1144), Fahruddin Razi (d.606/1209) Bayzâvî (d.683/1286) Ebussuûd Efendi (d.982/1574) and İsmâil Hakkı Bursevî (d.1137/1725) are some of them. While criticizing Ebussuûd Efendi, Magrâvî accused the Muslim Turks by extending his criticism to the society rather than the individual, saying that the Turks always adhered to the Hanafi-Mâturidi creed and stayed away from Salafi thought. In this study, the criticisms of Magrâvî against Ghazali and some commentators are discussed.
References
Abbâs, İhsân. Târîhü’l-edeb el-Endülüsî -Asrü’t-tavâif ve’l-murâbitîn. Beyrût: Dârü’s-Sakâfe, 1978.
Âlûsî, Ebü’l-Berekât Hayruddîn Nu‘mân b. Mahmûd. Cilâʾu’l-ʿayneyn fî muhâkemeti’l-ahmedeyn. Kâhire: Matbaatü’l-Medenî, 1981.
Annân, Muhammed Abdullâh. Devletu’l-İslâm fi’l-Endülüs. Kâhire: Mektebetü’l-Hancî, 1990.
Cerrahoğlu, İsmail, Tefsir Tarihi. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1988.
Çiçek, Hacı. Ebû Sehl Muhammed el-Magrâvî’nin “el-Mufessirûn” Adlı Eserinde Seyyid Kutub’u Tenkidi-Hz. Musa ve Hz. Osman Örneği-. RESS Journal Route Educational & Social Science Journal Volume 9/Issue 3, May 2022.
Çiçek, Hacı. Magrâvî’nin Selefîliği ve Eleştiri Yöntemi -Seyyid Kutub Örneği-. Ankara: Gece Kitaplığı, 2022.
Enbârî, Ebü’l-Berekât Kemâluddîn Abdurrahmân b. Muhammed. Nüzhetü’l-elibbâ fî tabakâti’l-üdebâ. thk. İbrâhîm Samarraî. Zerkâ/Ürdün: Mektebetü’l-Menâr, 1985.
Ezherî, Ebû Mansûr Muhammed b. Ahmed el-Herevî. Tehzîbü’l-Lüga. Beyrût: Dârü İhyâi Türâsi’l-Arabî, 2001.
Ferâhîdî, Ebû Abdirrahmân Halîl b. Ahmed b. Amr. Kitâbü’l-ayn. Kâhire: Dârü Mektebeti’l-Hilâl, ts.
Feyyûmî, Ebü’l-Abbâs Ahmed b. Muhammed b. Alî. el-Misbâhu’l-münîr fî garîbi’ş-şerḥi’l-kebîr li’r-râfiʿî. Beyrût: el-Mektebetu’l-İlmiyye, ts.
Gazzâlî, Ebû Hâmid Muhammed. İhyâü ulûmi’d-dîn. Beyrût: Dârü’l-Marife, ts.
Gazzâlî, Ebû Hâmid Muhammed. Mişkâtü’l-envâr. thk. Ebü’l-Alâ Afîfî. Kâhire: Dârü’l-Kavmiyye, ts.
Irâkî, Ebü’l-Fazl Zeynüddîn Abdürrahîm b. el-Hüseyn b. Abdurrahmân el-Irâkî. el-Mugnî ʿan hamli’l-esfâr fi’l-esfâr fî tahrîci mâ fi’l-İhyâʾi mine’l-ahbâr. Riyâd: Mektebetü Taberiyye, 1995.
İbn Asâkir, Ebü’l-Kâsım Alî b. el-Hasen b. Hibetillâh. Tebyînü kezibi’l-müfterî fîmâ nüsibe ile’l-imâm ebi’l-Hasan el-Eşʿarî. Beyrût: Dârü’l-Kütübi’l-Arabî, 1404.
İbn Düreyd, Ebû Bekr Muhammed b. el-Hasen el-Ezdî. Cemheretü’l-lüga. Beyrût: Dârü’l-İlm li’l-Melâyîn, 1987.
İbn Fâris, Ebü’l-Hüseyin Ahmed. Mü‘cemü mekâyisi’l-lüga. Beyrût: Dârü’l-Ciyl, 1991.
İbn Hallikân, Ebü’l-Abbâs Şemsuddîn Ahmed b. Muhammed b. İbrâhîm. Vefayâtü’l-a‘yan ve enbâü ebnâi’z-zamân. Beyrût: Dârü Sâdır, 1971.
İbn Kesîr, Ebü’l Fidâ İsmâil. el-Bidâye ve’n-nihâye. Ammân: Beytü’l-Efkâr ed-Devliyye, ts.
İbn Manzûr, Ebû Fadl Cemâlüddîn Muhammed. Lisânü’l-Arab. Beyrût: Dârü Sâdır, 1300.
İbn Teymiyye, Takıyyüddîn Ahmed b. Abdilhalîm el-Harrânî. er-Redd ala'l-mantıkıyyîn. thk. Refik el-Acem. Beyrût: Dârü’l-Marife, 1993.
İbnü’l-Arabî, Ebû Bekir, Muhammed b. Abdullâh b. Muhammed el-Meâfirî. Kânûnü’t-teʾvîl. Cidde: Dârü’l-Kıble li-Sekâfeti’l-İslâmiyye, 1986.
İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Abdurrahmân b. Alî. el-Muntazam fî tarîhi’l-mülûki ve’l-ümem. thk. Muhammed Abdülkadir Ata-Mustafâ Abdülkadir Ata. Beyrût: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1992.
İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Cemâluddîn Abdurrahmân b. Muhammed. Telbîsü İblîs. Beyrût: Dârü’l-Fikr, 2001.
İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Cemâluddîn Abdurrahmân b. Muhammed. Saydü’l-hâṭır. Dımaşk: Dârü’l-Kalem, 2004.
İbnü’l-İmâd, Abdülhay b. Ahmed b. Muhammed. Şezarâtü’z-zeheb fî ahbâri men zeheb, thk. Mahmûd Arnaût, Dımaşk: Dârü İbn Kesîr, 1986.
İbnü’l-Kalânisî, Ebû Ya‘lâ er-Reîsülecel Mecdürrüesâ el-Amîd Hamza. Târîhü Dımaşk, thk. Süheyl Zekkâr, Dârü Hassân, Dımaşk: 1983.
Kiyâ el-Herrâsî, Ebü’l-Hasen Şemsülislâm İmâdüddîn Alî b. Muhammed b. Alî. Ahkâmü’l-Kurʾân. Beyrût: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1985.
Magrâvî, Ebû Sehl Muhammed b. Abdurrahmân. el-Akîdetu’s-selefiyye. Riyâd: Dârü’l-Menâr, 1993.
Magrâvî, Ebû Sehl Muhammed b. Abdurrahman. el-Müfessirûn beyne’t-te’vîl ve’l-isbât fî âyâti’s-sıfât. Beyrût: Müessesetü’r-Risâle, 2000.
Magrâvî, Ebû Sehl Muhammed b. Abdurrahmân. Mevsû’atü mevâkıfı’s-selef fî’l-akîde ve’l-menhec ve’t-terbiyye. Kâhire: el-Mektebetü’l-İslâmiyye, 2007.
Magrâvî, Ebû Sehl Muhammed b. Abdurrahmân. et-Tadabbür ve’l-beyân fî tefsîri’l-Kur’ân bi sahîhi’s-sünen. Lübnân: Mektebetü Mişkât el-İslâmiyye, 2014.
Mahmûd, Abdurrahmân b. Sâlih. Mavkıf İbn Teymiyye, mine’l-eşâira. Riyâd: Mektebetü’r-Rüşd,1995.
Merçil, Erdoğan. “Ali b. Yûsuf b. Tâşfîn”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 2: 458-459. İstanbul: 1989.
Mevdûdî, Ebü’l-Ala, İslâm’da İhya Hareketleri, çev. A. Ali Genç, İstanbul: Pınar Yayınları,
Muhibbî, Muhammed el-Emîn b. Fazlillâh b. Muhibbillâh. Hulâsatü’l-eser fî aʿyâni’l-karni’l-hâdî ʿaşer. Beyrût: Dârü Sâdır, ts.
Ömer, Ahmed Muhtâr Abdülhamîd. Mü‘cemü’l-lügati’l-Arabiyye el-muâsıra. Kâhire: Alemü’l-Kütüb, 2008.
Sallâbî, Ali Muhammed. ed-Devletü’l-Fâtımiyye. Kâhire: Müessesetü’n- Neşr, 2006.
Samarrâî, Halîl İbrâhîm ve diğerleri. Târîhü’l-Arab ve hadâratuhum fi’l-Endülüs. Beyrût: Dârü’l-Küttâbi’l-Cedîd el-Muttahida, 2000.
Şakir, Mahmûd. İslâm Tarihi. çev. Ferit Aydın. İstanbul: Kahraman Yayınları, 1995.
Uludağ, Süleyman. “Ayderûs”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 4: 232-234.
İstanbul: 1991.
Yâfiî, Ebû Muhammed Afîfuddîn Abdullâh b. Selmân. Mir’atü’l-cinân ve ‘ibretü’l-yakazân fî ma‘rifeti mâ yu‘teberu min havâdisi’z-zamân. Beyrût: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1997.
Yeğin, Abdullâh. İslâmî-İlmî-Edebî-Felsefî Yeni Lügat. İstanbul: Yeni Asya Yayınları, 1973.
Zebîdî, Muhammed Murtazâ. Tâcü’l-arûs min cevâhiri’l-kâmûs. Kâhire: Dârü’l-Hidâye, ts.
Zehebî, Ebû Abdillâh Şemsüddîn Muhammed b. Ahmed b. Osmân. Târîhü’l-İslâm ve vefeyâtü’l-(tabakâtü’l)meşâhîr ve’l-aʿlâm. Beyrût: Dârü’l-Küttâbi’l-Arabî, 1993.
Zehebî, Ebû Abdillâh Şemsüddîn Muhammed b. Ahmed b. Osmân. Siyeru a’lâmi’n-nübelâ. Kâhire: Dârü’l-Hadis, 2006.
Zemahşerî, Ebü’l-Kâsım Mahmûd. Esâsü’l-belâga. Beyrût: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1998.
Ziriklî, Hayrüddîn. el-A’lâm. Beyrût: Dârü’l-Kalem, 1980.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 INTERNATIONAL JOURNAL OF SOCIAL HUMANITIES SCIENCES RESEARCH
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
