As The Criterion of Turkish Administration Organization the Concept of Local Collective Neeeds


Abstract views: 3 / PDF downloads: 1

Authors

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.12603107

Keywords:

Local collective need,, local public service,, local goverments,, competencies and duties of local goverments,, Subsidiarity.

Abstract

In article 127 of the 1982 Constitution, it is stated that local Governments are public legal entities established to meet the collective local needs of the people of provinces, municipalities, and villages. However, it is seen that the concept of local collective need is not defined in the relevant legal regulations, judicial decisions and doctrine. Despite regulation in Article 127 of the Constitution and the legal regulations, the areas of responsibility of local governments and the scope and content of the concept of local collective needs are still controversial. In all these discussions, it is emphasized that the legislative body is authorized to determine the limits of duties between the central administration and the local governments and the reasons for the existence and emergence of local governments. But still, for some reasons such as economic and technical deficiency some of the public services that should actually be carried out by local government are either carried out in cooperation and harmony with the central administration by local government or some public services are carried out directly by the central administration. Especially in the context of the zoning plan, landscaping, preservation of historical texture slum transformation projects and large infrastructure projects, there are doubts about the duties and competence of the local governments and central administration, the decisions of the Constitutional Court and the Council of State are legally guiding at the point of eliminating these doubts and determining the local needs of collective nature. In this study, the concept of local collective need which appears as a criterion of the Turkish administrative organization will be explained and the meaning given to the concept in comparative law will be explained. The nature of concept will be emphasized in the decisions of the Council of State, especially the decisions of the Constitutional Court.

References

Akgül Yıldız, Ş. (2016). Yerel Yönetimlerin Görev Alanı ve Organize Sanayi Bölgeleri Örneği. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 7(1), 639-675.

Akyel, R. & Köse, Ö. H. (2010). Kamu Yönetiminde Etkinlik Arayışı: Etkin Kamu Yönetimi İçin Etkin Denetimin Gerekliliği. Türk İdare Dergisi, 466, 9-45.

Arnim, H. H. (1988). Gemeindliche Selbsverwaltung und Demokratie. Archiv des öffentlichen Rechts, 113, 10-20.

Arslan, A. (2002). Kamu Harcamalarında Verimlilik, Etkinlik ve Denetim. Maliye Dergisi, 141, 1-14.

Atay, E. E. (2019). İdare Hukuku. Turhan Kitabevi.

Boztepe, M. (2018). Anayasa Mahkemesi Kararları Işığında “Mahalli Müşterek Hizmet” Kavramı ve Hukuki Boyutu. İstanbul Kültür Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 17(1), 127-149.

Clemens, T. (1990). Kommunale Selbverwaltung und institutionelle Garantie. Neue Zeitschrift für Verwaltungsrecht, 835-840.

Derdiman, C. (2012). Türkiye’de Büyükşehir Belediyelerinin ve Bu Belediyelerin Yapılarındaki Yeni Değişikliklerin Anayasaya Uyumu Sorunu. Süleyman Demirel Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 51-87.

Gençay Sevgili, D. F. (2015). Yerel Yönetimlerin Yetkilerinin Belirlenmesinde Mahalli Müşterek İhtiyaç Kavramının Yeri ve İşlevi. Memleket Siyaset Yönetim, 10(24), 43-61.

Gözler, K. (2018). Mahalli İdareler Hukuku. Ekin Yayınevi.

Gözler, K. (2013). 6360 sayılı Kanun Hakkında Eleştiriler Yirmi Dokuz İlde İl Özel İdareleri ve Köylerin Kaldırılması ve İlçe Belediyelerinin Büyükşehir İlçe Belediyesi Haline Dönüştürülmesi Anayasamıza Uygun mudur?. Legal Hukuk Dergisi, 11(122), 37-82.

Gözübüyük, Ş. (2015). Türkiye’nin Yönetim Yapısı. Turhan Kitabevi.

Günday, M. (2017). İdare Hukuku. İmaj Yayıncılık.

Günday, M. (2015). Kamu Yönetimi Reformu’nun İdari Yapılanmaya İlişkin Anayasal İlkeler Açısından Değerlendirilmesi. Danıştay ve İdari Yargı Günü 137. Yıl Sempozyumu.

Güneş. M. & Özdemirkol, M. (2018). Yerel Yönetimlerde Ölçek Üzerine Teorik Bir İnceleme Küreselleşme Sürecinde Yerel Hizmet Yerel Siyaset. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, 167-187.

İsbir, B. (2017). Kamu Tüzel Kişiliği. Turhan Kitabevi.

Kalabalık, H. (2005). Avrupa Birliği Ülkeleriyle Karşılaştırmalı Yerel Yönetim Hukuku Teori-Uygulama. Seçkin Yayıncılık.

Kalabalık, H. (2013). Yerel Yönetimlerin Fonksiyonel Özerkliği. 5. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu, 21-23 Kasım 2011, 139-211.

Kaman, N. (2020). Mahalli İdarelerin Yetkilerinin ve Sınırlarının Kaynağı Olarak Mahalli Müşterek İhtiyaç. İstanbul Medipol Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 7(1), 73-87.

Karaarslan, M. (2013). Nasıl Bir Yerel Yönetim? 6360 sayılı Kanun Üzerine Bir Değerlendirme. Dicle Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 17-18(26-27-28-29), 123-162.

Karahanoğulları, O. (2001). Kamu Hizmetinin Kurulmasında Yerel Yönetimlerin Etkisi. Çağdaş Yerel Yönetimler, 10(4), 23-35.

Karahanoğulları, O. (2013). Yerel Özerklik: Mahalli Müşterek İhtiyaçların Yerinden Yönetimi, 5. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu, 21-23 Kasım 2011, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi, 65-96.

Keleş, R. (2019). Yerinden Yönetim ve Siyaset. Cem Yayınevi.

Kent, B. (2008). Almanya’da Yerel Özerklik. Prof. Dr. Turgut Akıntürk’e Armağan, 419-433.

Kılavuz, R. (2000). Etkililik-Verimlilik Kavramlarının Analizi ve Kamusal Mal –Hizmet Sunumunda Etkililik, Türk İdare Dergisi, 428, 147-170.

Korkmaz, H. (2017). Yerel Yönetimlerde Etkinlik ve Demokrasi Sorunsalı. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(2), 453-463.

Lange, K. (2019). Kommunalrecht. Mohr Siebeck.

Lissack, G. (2019). Bayerisches Kommunalrecht. C.H. Beck. Nadaroğlu, H. (2001). Mahalli İdareler. Beta.

Örnek, A. (1991). Kamu Yönetimi. Meram.

Özel, M. (2000). Kamu Yönetiminde Yeni Bir Örgütlenme İlkesi: Yerellik: (Subsidiariataet). Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 9(3), 25-43.

Öztekin, A. (2015). Devletin Asli ve Sürekli Görevleri ve Özellikleri. Akdeniz Üniversitesi İİBF Dergisi, 15, 10-19.

Öztunç, H. (2018). Yerinden Yönetim İlkesi Çerçevesinde Kentsel Dönüşümde Yetki Unsuru. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 36, 265-311.

Schmidt, T. (2014). Kommunalrecht. Mohr Siebeck.

Stober, R. (1996). Kommunalrecht in der Bundesrepublik Deutschland. Kohlhammner.

Ulusoy, A. (2019). Yeni Türk İdare Hukuku. Yetkin Yayınevi.

Ulusoy, A. (1998). Kamu Hizmeti Anlayışında Yeni Yönelimler: Avrupa Yapılanmasının Kamu Hizmeti Teorisine Etkileri, Amme İdaresi Dergisi, 31(2), 21-40.

Yaşar, N. H. (2008). İmar Hukuku. Yetkin Yayınevi.

Yayla, Y. (2009). İdare Hukuku. Beta.

Yayla, Y. (1982). Anayasalarımızda Yönetim İlkeleri Tevsi-i Mezuniyet ve Tefrik-i Vezaif. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi.

Yıldırım T., Yasin M., Kaman N., Özdemir E., Üstün G ve Tekinsoy Okay Ö. (2019). İdare Hukuku. On iki Levha Yayıncılık.

Yıldırım, T. (2005). Türkiye’nin İdari Teşkilatı. Alkım.

Mahkeme Kararları

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 1987/18, Karar Sayısı: 1988/23, Karar Tarihi: 22.06.1988.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2005/95, Karar Sayısı: 2007/5, Karar Tarihi: 24.1.2007.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2005/32, Karar Sayısı: 2007/3, Karar Tarihi: 18.01.2007.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2015/34, Karar Sayısı: 2015/48, Karar Tarihi: 23.5.2015.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2006/131, Karar Sayısı: 2007/4, Karar Tarihi: 24.1.2007.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2011/53, Karar Sayısı: 2012/27, Karar Tarihi: 22.2.2012.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2013/19, Karar Sayısı: 2013/100, Karar Tarihi: 12.9.2013.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2015/34, Karar Sayısı: 2015/48, Karar Tarihi: 23.5.2015.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2006/131, Karar Sayısı: 2007/4, Karar Tarihi: 24.1.2007.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2011/53, Karar Sayısı: 2012/27, Karar Tarihi: 22.2.2012.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 1990/23, Karar Sayısı: 1991/29, Karar Tarihi: 18.9.1991.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2011/100, Karar Sayısı: 2012/191, Karar Tarihi: 29.11.2012.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2008/87, Karar Sayısı: 2011/95, Karar Tarihi: 09.06.2011.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2004/61, Karar Sayısı: 2004/123, Karar Tarihi: 8.12.2004.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2005/98, Karar Sayısı: 2006/3, Karar Tarihi: 05.01.2006.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2011/149, Karar Sayısı: 2012/187, Karar Tarihi: 22.11.2012.

Anayasa Mahkemesi, Esas Sayısı: 2012/87, Karar Sayısı: 2014/41, Karar Tarihi: 27.2.2014.

Danıştay 1. Dairesi, Esas Sayısı: 2008/744, Karar Sayısı: 2008/834, Karar Tarihi: 3.7.2008.

Danıştay 10. Dairesi, Esas Sayısı: 2008/9199, Karar Sayısı: 2008/9358, Karar Tarihi: 24.12.2008.

Danıştay 6. Dairesi, Esas No: 2014/4939, Karar No: 2015/4968, Karar Tarihi: 08.09.2015.

Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu, E. 2013/4465, K. 2015/2083, Karar Tarihi: 27.05.2015.

Danıştay 6. Dairesi, Esas No: 2011/4905, Karar No: 2015/2213, Karar Tarihi: 9.4.2015.

Danıştay 10. Dairesi, Esas Sayısı: 1991/235, Karar Sayısı: 1991/3727, Karar Tarihi: 10.12.1991.

Danıştay 8. Dairesi, Esas Sayısı: 2018/3705, Karar Sayısı: 2018/4796, Karar Tarihi: 25.9.2018.

Danıştay 8. Dairesi, Esas Sayısı: 2008/479, Karar Sayısı: 2008/6207, Karar Tarihi: 15.10.2008.

BVerfGE 79, 127 (151f.)

Published

2024-06-30

How to Cite

Cin, E. (2024). As The Criterion of Turkish Administration Organization the Concept of Local Collective Neeeds. INTERNATIONAL JOURNAL OF SOCIAL HUMANITIES SCIENCES RESEARCH, 11(108), 1104–1118. https://doi.org/10.5281/zenodo.12603107