ELİF KARAKAŞ’IN LANETLİ GENLER (1995) ADLI ESERİNDE GOTİK İMGELER

Abstract

Gotik, on sekizinci yüzyılda edebiyatta önemli bir kurgu türü olarak ortaya çıkmasından önce, Orta Çağ'da ağırlıklı olarak mimaride, sonraki yüzyıllarda ise güzel sanatlarda kullanılmıştır. Horace Walpole’un The Castle of Otranto (1764), adlı eseri İngiliz Edebiyatı’nın en eski gotik kurgu örneği olarak kabul edilmektedir. Türk Edebiyatı’nda Hüseyin Rahmi Gürpınar, gotik romanın öncülerindendir. Ali Rıza Seyfi Bey, Drakula İstanbul’da (1930) adlı eserinde gotik unsurları kullanan bir diğer önemli Türk romancıdır. Gotik kurgu ve unsurlarının etkisi yirminci ve yirmi birinci yüzyıl Türk Edebiyatında yeterince hissedilmemektedir. Gotik tür denince akla öncelikle Batı edebiyatında üretilen edebi eserler gelmektedir. Bu bağlamda, Elif Karakaş'ın 1995 yılında yazdığı Lanetli Genler (1995), yirminci yüzyılda Türk Edebiyatı’nda gotik unsurlarla önemli ölçüde kullanıldığı bir roman olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada, gotik kavramının bir terim olarak açıklanması ve bazı görsel sanatlarda ortaya çıkışı hakkında kısa bilgiler verildikten sonra, İngiliz Edebiyatı’nda gotik kurgunun ortaya çıkışı ve gotik kurgunun Türk Edebiyatı’na etkisi hakkında kısa bilgiler verilecektir. Bu çalışmanın temel amacı, Gotik imgelerin Türk Edebiyatı’nda erken dönem etkilerinden kısaca bahsettikten sonra, Elif Karataş’ın Lanetli Genler romanındaki gotik kurgunun etkilerine odaklanmaktır. Lanetli Genler, okur odaklı eleştirel yöntem ile incelenecek ve bu çalışmada yalnızlık, renkler, karamsarlık, korku, kimlik çatışması, acı, kasvetli ortamlar, intikam, lanet, cinayet ve hayaletler, gulyabani ve vampir gibi bazı doğaüstü karakterler incelenecek