MAGICAL AND FANTASTICAL ELEMENTS IN “THE INCREDIBLE AND SAD TALE OF INNOCENT ERENDIRA AND HER HEARTLESS GRANDMOTHER” BY MARQUEZ

Özet

“Büyülü gerçekçilik” edebiyat kuramı bağlamında çok tartışılan bir terim olagelmiştir. Franz Roh bu terimi Post-Ekspresyonist Sanat ile bağlantılı olarak ilk defa 1925 yılında türettiğinden beri Latin Amerika ve Karayipler Kültüründe ilki 1940lar, diğeri 1950ler olmak üzere iki ana dönemle yakından ilişkilendirilmiştir. Bunlardan ilkinde kavram bölge nüfusunun “gündelik gerçekliğin imgelemleri” ile ontolojik anlamda gerekli olan “olağanüstü” ile yakından ilintili; ikincisinde ise 1950lerin sonu ve 1960larda yükselen Latin Amerika romanı ile ilintilidir. Önde gelen bir yazar olarak Gabriel Garcia Marquez büyülü gerçekçilik açısından zengin olan başarılı roman ve hikâyeler yazmıştır. Bilinen hikâyelerinden biri olan “İyi Kalpli Erendira ile İnsafsız Büyükannesinin İnanılmaz ve Acıklı Öyküsü” karakter ve olay örgüsü bakımından hem büyülü/olağanüstü unsurlar hem de akılcı/gerçekçi bileşenler içermektedir. Marquez’in hikâyesi olan “İyi Kalpli Erendira” Todorov’un fantastik anlatım fikri olan karakter veya okuyucunun tarif edilen olayların doğal veya olağanüstü olup olmadığı arasında kararsızlık yaşamasını gösterir. Bu makalede, büyülü-gerçekçi unsurları ve Todorov’un fantastik fikrini ve bunun hikâye üzerinde uygulamasını inceleyeceğim.