Dezavantajlı Gruplar İle Çalışan Öğretmenlerin Ölçme ve Değerlendirmede Yaşadığı Zorluklar
Abstract views: 38
/ 
PDF downloads: 35
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.11405209Anahtar Kelimeler:
Eğitim, Ölçme, DezavantajÖzet
Toplumların ilerlemesi kalkınması ve gelişmişlik düzeyi eğitim ile çok yakından ilişkilidir. Günümüzde eğitim alanında yapılan her türlü çalışmanın geri bildiriminin alınması, iyi bir ölçme aracı ve iyi işleyen bir değerlendirme sürecine bağlıdır. Eğitim süreci içinde yapılan ölçme ve değerlendirme faaliyetleri, yapılan eğitimle ne kadar uyumlu olursa öğrenme eksiklikleri ve mevcut durum o kadar iyi ortaya konulabilecektir. Eğitimin verimliliğinin artması iyi bir ölçme aracına ve sorunsuz bir değerlendirme sürecine bağlıdır. Ölçme ve değerlendirme alanında birçok teknik olmasına karşın uygulamada kullanılan tekniklerin sınırlı sayıda kaldığı görülmektedir. Bu sınırlılıklar beraberinde bazı aksaklıklar ve problemleri ortaya çıkarmaktadır. Öğretmenlerin sınırlı sayıda ölçme araçları kullanmasının temelinde ölçme değerlendirme sürecinde karşılaştıkları güçlükler yatmaktadır. Bu karşılaştıkları güçlükler neticesinde öğretmenler ölçme değerlendirme sürecindeki karşılaştıkları güçlüklere alternatif çözüm yolları üretmişlerdir. Ürettikleri bu çözüm yollarının ortaya konulması önem arz etmektedir. Eğitim öğretim hayatında ölçme değerlendirme olmazsa olmaz bir kavramdır. Öğrenme sürecini gözlemlemek, kazandırılmak istenilen, eksik kalan, tamamlanan davranışları gözlemlemek, hedefe ulaşılıp ulaşılmadığını anlamak için eğitim öğretimin vazgeçilmez bir parçası olarak düşünülmektedir. Bu araştırmanın amacı; dezavantajlı bölgede çalışan öğretmenlerin ölçme değerlendirmede karşılaştığı güçlükleri belirlemektir. Bu araştırmada dezavantajlı bölge olarak kabul edilen ilkokul ve ortaokulda çalışan öğretmenlerin ölçme değerlendirme yaparken karşılaştığı güçlükler belirlenmeye, yaşanan güçlüklerin çalışılan bölgeyle ilişkisi ortaya konulmaya çalışılmıştır. Dezavantajlı bölgelerde çalışan öğretmenlerin ölçme değerlendirmede karşılaştıkları güçlüklerin belirlenmesi açısından önemli olan bu çalışmayla yaşanan güçlüklerin çözülebilmesi için atılması gereken adımların atılabilmesi ve önlemler alınabilmesine katkı sağlanacağı umulmaktadır. Ayrıca öğretmenlerin karşılaştıkları güçlüklere kendilerince ürettikleri çözümlerin bu konuda benzer sorunları yaşayan öğretmenlere yol gösterici olabileceği düşünülmektedir. Öğrencilerin devamsızlık durumlarının ölçme ve değerlendirme süreçlerini olumsuz etkilediği sonucuna ulaşılan çalışmanın sonunda konu ile ilgili olarak çeşitli önerilerde bulunulmuştur.
Referanslar
Acar, M., & Anıl, D. (2009). Sınıf öğretmenlerinin performans değerlendirme sürecindeki değerlendirme yöntemlerini kullanabilme yeterlikleri, karşılaştıkları sorunlar ve çözüm önerileri. TÜBAV Bilim Dergisi, 2(3), 354-363.
Adıgüzel, S., & (2020). Türkiye’de yaşayan Romanların eğitim hakkının Avrupa Birliği ve sosyal politika açısından değerlendirilmesi. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi, 11(21), 1-20.
Akkan, B. E., Deniz, M. B., & Ertan M. (2011). Sosyal dışlanmanın roman halleri. Roman Topluluklar İçin Bütünlüklü Sosyal Politikalar Geliştirme Projesi.
Akyüz, Y. (1978). Türkiye'de öğretmenlerin toplumsal değişmedeki etkileri (2. Baskı). Doğan Basımevi.
Akyüz, Y. (2010). Türk eğitim tarihi. PegemA Yayıncılık.
Aytaş, G. & Kardaş, D. (2014). Dezavantajlı öğrencilerin okuma anlama gelişimleri. Turkish Studies, 9(11), 79-92.
Bal, A. P., & Doğanay, A. (2010). İlköğretim beşinci sınıf matematik öğretiminde ölçme-
değerlendirme sürecinde yaşanan sorunların analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 3(3), 373-398.
Bayat, S., & Şentürk, Ş. (2015). Fizik, kimya, biyoloji ortaöğretim alan öğretmenlerinin alternatif ölçme değerlendirme tekniklerine ilişkin görüşleri. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 118-135.
Bayır, Ö. (2019). Dezavantajlı gruptaki çocuklarla eğitim süreci: sınıf öğretmeni adaylarının görüşleri. Eğitim ve Bilim, 44(199), 321-336.
Baykul, Y. (2000). Eğitimde ve psikolojide ölçme: klasik test teorisi ve uygulaması. ÖSYM Yayınları.
Bayrak, B., & Erden, A.M. (2007). Fen bilgisi öğretim programının değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(1), 137-154.
Beckwith, J. B. (1991) Approaches to learning.their context and relationship to assessment perform ance. Higher Education 22 , 17-30.
Cerit, Ç., & Porsuk, A.O. (2020). Roman çocukları ve okula devamsızlıkları: kırklareli’de bir okul örneği. Uluslararası Akademik Psikolojik Danışma ve Rehberlik Araştırmaları Dergisi, 2(3), 283 – 295.
Churcman, C.W. (1968). The Systems Approach. Dell Publishing.
Dam, H. (2008). Öğrencilerin okul başarısızlığında aile faktörü. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14(1), 75-79
Diktaş, A., Deniz, A. & Balcıoğlu, M. (2016). Uşak’ta Yaşayan Romanların Türk Eğitim Sistemi İçerisinde Yaşadıkları Problemler. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(4), 1121-1142.
Duruhan, K., Gürbüztürk, O., Şan, İ., & Pepeler, E. (2013). Türk eğitim sistemi içinde eğitilmiş olmanın, ilerlemeci ve geleneksel anlayışlar ile uygulamalar yönünden değerlendirilmesi (Malatya İli Örneği). İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(3), 59-78.
Erman, T. (2001). The politics of squatter (gecekondu) studies in Turkey: The changing representations of rural migrants in the academic discourse, Urban Studies, 38(7), 983-1002.
Ertürk, S. (1988). Türkiye'de eğitim felsefesi sorunu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 11-16.
Fındık, L., & Kavak, Y. (2013). Türkiye’deki sosyo-ekonomik açıdan dezavantajlı öğrencilerin pısa 2009 başarılarının değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 19(2), 249-273.
Foulkes, M. & Newbold, B. K. (2008). Poverty catchments: migration, residental mobility and population turnover in impoverished rural İllinois comunities, Rural Sociology, 73(3), 440-462
Genç, Y., Taylan, H.H., & Barış İ. (2015). Roman çocuklarının eğitim süreci ve akademik başarılarında sosyal dışlanma algısının rolü. The Journal of Academic Social Science Studies, 33, 79-97.
Gökçe, E. (2009). Dicrimination in primary education in the slums of Turkey.
Gömleksiz, M.N., & Bulut, İ. (2007). Yeni fen ve teknoloji dersi öğretim programının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(1), 76-88.
Gözütok, D., Akgün, E., & Karacaoğlu, C. (2005). İlköğretim programlarının öğretmen yeterlilikleri açısından değerlendirilmesi. Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım 2005, Kayseri, 17-39.
Güngör, G. (2011). İlköğretim okullarının öğretmen görüşlerine göre sosyal sermaye düzeyleri ve dezavantajlılıkları ile ilgili değişkenler arasındaki ilişki. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Mersin Üniversitesi.
Hargreaves, D. (2001). A capital theory of school effectiveness and improvement. British Educational Research Journal, 27(4), 487-503
Harlen, W. (1998). The Teaching of Science in Primary Schools (Second Edition).The Cromwell Press.
Havighurst, R. (1965). Who Are The Socially Disadvantaged? The Journal Of Negro, 34(1), 39-46
Kazu, İ.Y. (2019). Sosyo-Ekonomik açıdan dezavantajlı kişilerin eğitimleri sırasında karşılaştıkları sorunlar. Dicle Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 249 – 273.
Köse, E. (2019). Dezavantajlı bölge okullarında öğrenim gören risk altındaki
öğrencilerin okul bağlılıklarını etkileyen faktörler. Eğitim ve Bilim, 44(199), 321-336.
MEB (2004). İlköğretim fen ve teknoloji dersi (4-5. sınıflar) öğretim programı. Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
Mercan-Uzun, E., & Bütün, E. (2015), Roman çocukların okula devamsızlık nedenleri ve bu durumun çocuklar üzerindeki etkileri. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 1(2), 315-327.
Mertler, C. A., & Campbell, C. S. (2005, April). Measuring teachers’ knowledge and application of classroom assessment concepts: Development of the Assessment Literacy Inventory. Paper presented at the annual meeting of the American Educational Research Association, Montreal, QC, Canada.
Öksüz, Y., Demir, E. G., & Öztürk M. (2018). Roman çocukların okul doyumu düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (samsun ili örneği). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(1), 256-268.
Özbaş, M. (2018). Dezavantajlı sosyolojik tabakalarda zorunlu eğitim sürecini etkileyen değişkenler. Kastamonu Education Journal, 26(4), 1143-1154.
Tor, H. (2017). Roman Çocukların Okul Başarısızlığına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 6(3), ss.91-98.
Turgut, F. (1997). Eğitimde ölçme ve değerlendirme metotları. Nüve Matbaası.
Yapıcı, M., & C. Demirdelen (2007). İlköğretim 4. sınıf programına ilişkin öğretmen görüşleri. İlköğretim Online, 6(2), 204- 212.
Yaşar, Ş., Gültekin, B., Türkkan, N., Yıldız, N., & Girmen, P. (2005). Yeni ilköğretim programlarının uygulanmasına ilişkin sınıf öğretmenlerinin hazırbulunuşluk düzeylerinin ve eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi: Eskişehir ili örneği. Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, 14-16 Kasım 2005, Kayseri. 50-63.
Yaşar, M.Y., & Amaç, Z. (2018). Öğretmen adaylarının dezavantajlı öğrencilere eğitim verme deneyimleri: zorluklar ve fırsatlar. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 611-634.
Yıldırım, İ. (2000). Akademik Başarının Yordayıcısı Olarak Yalnızlık, Sınav Kaygısı ve Sosyal Destek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 167- 176
Zhang, Z., & Burry-Stock, J. A. (2003). Classroom assessment practices and teachers' self-perceived assessment skills. Applied Measurement in Education, 16(4), 323- 342.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
