Turizm Öğretmenlerinin Ekoturizm Algısı: Doğu Karadeniz Bölgesi Örneği
Abstract views: 112
/ 
PDF downloads: 91
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10622619Anahtar Kelimeler:
Turizm, Ekoturizm, Turizm Eğitimi, Ekoturizm Algısı, Mesleki EğitimÖzet
Turizm sektörünün son yıllardaki en önemli çeşitlerinden biri ekoturizm olarak ön plana çıkmaktadır. Ekoturizmin dünya genelinde yaygınlaşması ile turistik talep sayısında artış olmu, dolayısıyla turizmden elde edilen gelirler arasında da önemli bir yer edinmiştir.
Bu kapsamda, ekoturizmin eğitimi ve eğitim içerikleri konuları ele alınmaya başlanmıştır. Doğaya özgü alanların değer kazanması, dünya genelinde yaşanan sağlık sorunları ve şehir kalabalığından kaçı gibi unsurlar, ekoturizmin önemli bir turizm çeşidi olarak ilerlemesini sağlamıştır. Turizm alanında eğitim veren öğretmenlerin ekoturizm konusunda algıları, gelecek nesillere ekoturizmin ne olduğunun açık bir şekilde öğretilmei bakımından önem arz etmektedir. Eğitim, ekoturizmin temel taşlarından biri olamkta, çevresel farkındalığı artırmak için güçlü bir araç olarak işlev görmektedir. Ekoturizm deneyimleri, katılımcıları çevre üzerinde düşünmeye teşvik ederken, eğitim ise bu düşünceyi bilgi ve anlayışla beslemektedir. Ekoturizm ve eğitim, çevre koruma ile sürdürülebilirlik amaçlarına hizmet eden güçlü bir birliktelik oluşturmaktadır. Çalışmanın temel amacını turizm lislerinde görevli olan öğretmenlerin ekoturizm konusundaki düşüncelerinin ortaya çıkarılması oluşturmaktadır. Çalışmada nice analiz yöntemi kullanımış, veriler SPSS programı ile elde edilmiştir. Çalışmaya toplam 220 öğretmen katılmış, alınan cevaplar sonucunda öğretmenlerin ekoturizm algılamaları tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışma sonucunda elde edilen bulgular değerlendirildiğinde, katılımcıların ekoturizmin yöreye çeşitli olumlu etkileri olduğuna inandıkları görülmektedir ve algıları olumlu yöndedir. Genel olarak ekoturizmin ekonomik katkı sağlama, tanıtıma yardımcı olma, ticari etkinliklerin gelişmesi, doğanın ve tarihsel-kültürel dokunun korunması, yaşam kalitesini yükseltmesi gibi konularda katkıları olduğu düşüncesi yüksektir. Sonuç olarak turizm eğitimi veren meslek lisesi eğitimcilerinin yüksek derecede ekoturizm algısına sahip oldukları ve ekoturizmin yöre için ekonomik, çevresel ve sosyokültürel açılardan olumlu etkileri olduğuna inandıkları belirlenmiştir. Çalışma sonucunda elde edilen veriler neticesinde, turizm alanıda eğitim veren öğretmenlerin ekoturizm konusunda bilgi sahibi oldukları ancak ekoturizmin öğrencilere uygulanmasında ve dünya genelindeki ekoturizm işleyişi hakkında yeterli bilgi sahibi olmadığı ortaya çıkmıştır.
Referanslar
Akyurt, H. & Ültay, E. (2021). Üniversite Düzeyinde Turizm Eğitiminin Mevcut Durumu ve Turizm Sektörü Beklentileri. Ed: Ayşe Çatalcalı Ceylan, Ferhat Özbay, Zafer Özomay, Mustafa Batuhan Kurt, Sosyal ve Beşerî Bilimlerde Araştırma ve Değerlendirmeler Cilt-2, İçinde. (ss.160-187), Ankara: Gece Kitaplığı.
Akyurt, H. & Ültay, E. (2022). Ekoturizm ve Ekoturizm Rehberliği Eğitimi Lisansüstü Tezlerinin Bibliyometrik Analizi, Dünya Multidisipliner Araştırmalar Dergisi, 5(2), 56–70.
Akyurt, H. & Yolasığmazoğlu, N. (2022a). Üniversitelerdeki Gastronomi Eğitiminde Gıda Mühendisliğinin Önemi ve Gastronomi Mühendisliği, International Social Sciences Studies Journal, 8(102), 3222–3236.
Akyurt, H. & Yolasığmazoğlu, N. (2022b). Gıda Mühendisliği ile Turizm İlişkili Lisansüstü Tezlerinin Bibliyometrik Analizi, International Journal of Social and Humanities Sciences Research, 9(89), 2149–2158.
Akyüz, H. E. (2018). Yapı Geçerliliği İçin Doğrulayıcı Faktör Analizi: Uygulamalı Bir Çalışma. Bitlis Eren Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 7(2), 186-198.
Baştürk, S. & Taştepe, M. (2013). Evren ve Örneklem, Vize Yayıncılık.
Blamey, R.K. (2001). Principle of Ecotourism, The Encyclopedia of Ecotourism. New York: CAB International.
Ceballos-Lascurain, H. (1987). The future of ecotourism. Mexico Journal, 1987(1), 13-14.
Demirdağ, Ş. A. & Turpcu, E. (2023). The Relationship Between Employee Attitudes in the Pygmalion Effect and Trust in Supervisors A Study on Hotel Establish-ments. Journal of Tourism and Gastronomy Studies (JOTAGS), 11(3), 2478–2494.
Demirel, Ö. (2000). Karşılaştırmalı Eğitim, Pegem Yayıncılık.
Dowling, R. K. & Fennell, D. A. (2003). The Context Of Ecotourism Policy And Planning, Ecotourism Policy And Planning, 1-20.
Erdoğan N. & Erdoğan İ. (2005). Ekoturizm Betimlemeleriyle İletilenlerin Doğası, Gazi Üniversitesi İletişim Dergisi, 20(1), 55-82.
Gündüz, B. & Dönmez, Y. (2018). Üniversite Çalışanlarının Ekoturizm Algısı. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 20(2), 152-162.
Gürbüz, A. K. & Dağdeviren, A. (2007). Lisans Düzeyinde Turizm Eğitimi Veren Kurumların Ders Programlarının Fonksiyonel Açıdan İncelenmesi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(18), 157-167.
Kızılaslan, N. & Özyurt, Ç. (2012). Sürdürülebilir Kırsal Kalkınmada Ekoturizmin Önemi: Tokat İli Örneği, Gaziosmanpaşa Bilimsel Araştırma Dergisi, 2(1), 50-62.
Lewis- Cameron, A. (2015). Rethinking Caribbean Tourism Education, Global Issues and Trends, 21(1), 81-97.
Liu, A. & Wall, G. (2006). Planning Tourism Employment: A Developing Country Perspective. Tourism Management, 27(1), 159-170.
Marshall, C. (2004). Social Justice Challenges to Educational Administration: Introduction to A Special Issue, Educational Administration Quarterly, 40(1), 5-15.
Özdamar, K. (2003). Modern Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Kaan Kitabevi.
Turpcu, E. (2020). Innovation in Tourism Businesses, Editör: Yazıcıoğlu, İrfan, Yayla, Özgür, Işın, Alper ve Çetin, Turhan, Tourism and Hospitality Studies, Sayfa sayısı: 407, ISBN:978-3-631-83886-0, İçinde ss: 29 -44, London: Peter-lang.
Ültay, E., Akyurt, H. & Ültay, N. (2021). Sosyal bilimlerde betimsel içerik analizi. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 188-201.
Ünlüönen K. & Boylu, Y. (2005). Türkiye’de Yükseköğretim Düzeyinde Turizm Eğitimindeki Gelişmelerin Değer-lendirilmesi, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 3(12), s. 11-32.
Wallace, G. N. & Pierce M. S, (1996). An Evaluation of Ecotourism in Amazonas, Brazil. Annals of Tourism Research, 23(4), 843-873.
Weaver, D. B. (2005). Comprehensive and Minimalist Dimensions of Ecotourism. Annals of Tourism Research, 32(2), 439-455.
Voleva-Petrova, I. (2020). Origin and Characteristics of Educa-tional Tourism, Икономика И Управление, 17(2), 185-192.
Yolasığmazoğlu, N. (2022a). Mikroplastikler ve İnsan Yaşamı-na Etkileri. Editörler: Hikmet Y. Çoğun, Hasan Üzmuş, İshak Parlar, Doğa ve Mühendislik Bilimlerinde Güncel Tartışmalar-7, ss. 58 -66, İzmir: Bilgin Kültür Sanat Yayın.
Yolasığmazoğlu, N. (2022b). Denizel Karotenoidler: Kaynakları ve Sağlığa Faydaları. Editör: Doç. Dr. Atilla ATİK, Ziraat, Orman ve Su Ürünleri Alanında Güncel Tartışmalar-6, Basım sayısı: 1, ss. 141 -159, Ankara: Duvar Yayınları.
Yolasığmazoğlu, N. (2023). Su Ürünleri Tesislerinin Ekoturizm Üzerindeki Etkileri. DÜMAD (Dünya Mültidisipliner Araştırmalar Dergisi), 6(1), 112-132. https://doi.org/10.58853/dumad.1244615
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
